Android Uygulama İzinleri için Geniş bir Araştırma

İzin kelimesinin resmi anlamı, birisinin belirli bir şeyi yapmasına izin vermek anlamına gelir – herhangi bir işlem yapılması için verilen izin veya izindir. Android dünyasında, izinler mektup tanımını takip ediyor. Android uygulamaları, bazıları kullanıcılardan izin gerektiren bir dizi işlem gerçekleştirmek üzere oluşturulmuştur.

Bu yazı da Android’in izinlerini nasıl sınıflandırdığını ve kullanıcılardan nasıl izin alacağınızı anlamaya çalışacağız. Bu izinler doğru şekilde kullanılmazsa, uygulamanın çökmesine neden olabilir.

Varsayılan olarak, bir Android uygulaması kendisine verilen sıfır izinlerle başlar. Uygulamanın, cihazın korumalı özelliklerinden herhangi birini kullanması gerektiğinde (ağ istekleri gönderme, kameraya erişme, SMS gönderme vb.), kullanıcının bunu yapması için uygun izin alması gerekir.

Yani Android’in izin sistemi, kurulum sırasında bu izinlerin istenmesi nedeniyle baştan beri en büyük güvenlik sorunlarından biridir. Uygulama bir kez yüklendiğinde, herhangi bir kullanıcının izni ile tam olarak ne yaptığını kabul etmeden, herhangi bir kullanıcının onayı olmadan verilen tüm şeylere erişebiliyordu. Bu güvenlik zayıflığıyla kullanıcının kişisel verilerini toplamaya ve bunları kötü bir şekilde kullanmaya çalışan çok fazla yazılım mevcuttu. Android özgürlüktü ama bu sebepten de çok eleştiriliyordu.

Özgürlüktü ama dezavantajı da oldukça açıktı: geliştiriciler veri toplamak için izin almaya ve kullanıcının gizliliğini ihlal etmeye başladı. Google, uygulamanın söz konusu izinleri gerçekten gerektirip gerektirmediğini kontrol etmediğinden ve kullanıcının belirli izinleri sağlama ve uygulamayı kullanmaya devam etme seçeneği bulunmadığından, geliştiriciler sistem bilgisine veya mikrofona herhangi bir kısıtlama olmadan erişme konusunda çok rahattılar

.

Android içerisinde 130’dan fazla farklı izin türü vardır. Geliştiricilerin bunlardan her biri için izin alması zordu.  Daha da kötüsü, uygulamanızın kullanıcıların kaç tane iznine ihtiyacı olduğunu görmelerinin korkutuculuğundan ziyade  neden bu kadar çok izne ihtiyacınız olduğunu kullanıcıya açıklamak çok daha zordur.

   Android M (Marshmallow , Android 6.0, API 23)

İOS’un aksine, Android uygulama izinlerine partiye biraz geç geldi. Android Marshmallow (Android M), 5 Ekim 2015 tarihinde piyasaya sürüldü.

Marshmallow’dan önce, izinler kurulum zamanında ele alınmış AndroidManifest.xml ve proje içerisinde belirtilmiştir . İzinlerin tam listesi burada bulunabilir.

Marshmallow’dan önce izinler çok daha basittir (API 23). Tüm izinler kurulum sırasında ele alındı. Bir kullanıcı Google Play Store’dan bir uygulama yüklemeye gittiğinde , kullanıcıya uygulamanın gerekli kıldığı izinlerin bir listesi sunuldu (bazı kişiler buna “izin duvarı” olarak adlandırılıyordu. Kullanıcı tüm izinleri kabul edip devam edebilirdi. Uygulamayı yüklemek veya uygulamayı yüklememeye karar vermekle, kullanıcı izinlerin tamamına izin veriyordu ya da hiç birine izin vermiyordu.Uygulama için yalnızca belirli izinler vermenin bir yolu yoktu ve kullanıcının uygulama yüklendikten sonra belirli izinleri iptal etmesinin bir yolu yoktu.

Android Marshmallow’un halka açık sürümüyle Google, Android için çalışma zamanı izinlerini sundu ve böylece izinler alanını daha iyi hale getirdi. Android Marshmallow, yalnızca izinleri basitleştirmek değil, aynı zamanda gereken izin sayısını azaltmak için uygulama izinlerinde tamamen yeni bir uygulama sunar.

Peki daha önce başlatılmış olan uygulamaya ne oldu?

Eski uygulamalar Android Marshmallow’da çalışacak mı? TargetSdkVersion 22 ya da daha az ise cevap evet .

Bu yeni izin sistemi şu anda size biraz panik getirebilir. “Hey! 3 yıl önce başlattığım uygulamama ne oldu. Android 6.0 aygıtına yüklenmişse, bu davranış da geçerli mi? Uygulamam da çökecek mi?!?”

Endişelenme. Android ekibi çoktan düşünmüş. Uygulamanın targetSdkVersion değeri 23’ten küçükse, uygulamanın henüz yeni izin sistemiyle test edilmediği ve aynı eski davranışa geçeceği varsayılır: kullanıcı yükleme zamanında her bir izni kabul etmek zorundadır ve hepsine izin verilir kurulduktan sonra!

Sonuç olarak, uygulama önceki gibi mükemmel şekilde çalışacaktır. Yine de, kullanıcının bundan sonra hala bir izni iptal edebileceğini unutmayın!  Her ne kadar Android 6.0 bunu yapmaya çalıştıklarında kullanıcıyı uyarıyorlar ancak yine de iptal edebiliyorlar.

Şu an kafandaki bir sonraki soru. Peki başvurum çökecek mi?

Android ekibi aracılığıyla Tanrı’dan gönderilen böylesi bir nezaket. TargetSdkVersion uygulamasının 23’ten daha az olduğu uygulamada izinli kullanıcının iptal edilmesini gerektiren bir işlev çağırdığımızda, İstisna atılmaz. Bunun yerine sadece hiçbir şey yapmaz. Değeri döndüren işlev için null döndürür veya 0 duruma göre  değişir.

   Android 6.0 Marshmallow’da, uygulama kurulum sırasında herhangi bir izin verilmez. Bunun yerine, uygulama çalışma zamanında kullanıcıdan birer birer izin istemelidir.

Sağdaki reismde yani Api 23 den sonra geliştiricinin, kullanıcının henüz izin vermemiş olması gereken izni gerektiren bazı işlevleri çağırmayı denemesi durumunda, işlev aniden uygulamanın çökmesine neden olacak bir İstisna atar.

Ayrıca, kullanıcı telefonun Ayarlar uygulamasını kullanarak verilen izni istediği zaman iptal edebilir.

Şimdi geliştirici artık uygulama kurulumunda tüm izinlere sahip değil. Bunun yerine, geliştiricinin bir resmi tıklatmak veya bir dosyayı kaydetmek için kullanıcının deposuna erişmek için kamerayı kullanmak gibi belirli bir işlemi gerçekleştirme iznini istemesi gerekir. Google ayrıca Android’deki izinler kümesini normal ve tehlikeli izinlere ayırdı .

Normal ve tehlikeli izinlerin tam listesi Android Dokümantasyonunda bulunmaktadır .

Normal İzinler

Kurulum sırasında otomatik olarak verilecek ve iptal edilemeyecek bazı izinler vardır. Buna Normal İzin (PROTECTION_NORMAL) diyoruz.

Normal izinler, kullanıcının gizliliği veya cihazın çalışması için risk teşkil etmeyen izinlerdir. Sistem bu izinleri otomatik olarak verir. Bunlar arasında internete bağlanmak, ağ, Bluetooth, wifi ve NFC bilgilerini almak, alarmları ve duvar kağıtlarını ayarlamak ve bir cihazdaki ses ayarlarını değiştirmek sayılabilir.

Normal izinler, uygulamanızın uygulama sanal alanı dışındaki verilere veya kaynaklara erişmesi gereken alanları kapsar, ancak kullanıcının gizliliği veya diğer uygulamaların çalışması için çok az risk olduğu yerlerdir. Örneğin, saat dilimini ayarlama izni normal bir izindir.

Bir uygulama normal bir izne ihtiyaç duyduğunu beyan ederse, sistem otomatik olarak bu izni yükleme sırasında uygulamayı verir. Sistem, kullanıcıdan normal izinler vermesini istemez ve kullanıcılar bu izinleri iptal edemez.

Android 9’dan itibaren (API seviyesi 28), aşağıdaki izinler şöyle sınıflandırılır PROTECTION_NORMAL:

İşte bunların tam listesi:

android.permission.ACCESS_LOCATION_EXTRA_COMMANDS 
android.permission.ACCESS_NETWORK_STATE 
android.permission.ACCESS_NOTIFICATION_POLICY 
android.permission.ACCESS_WIFI_STATE 
android.permission.ACCESS_WIMAX_STATE 
android.permission.BLUETOOTH 
android.permission.BLUETOOTH_ADMIN 
android.permission.BROADCAST_STICKY 
android.permission.CHANGE_NETWORK_STATE 
android.permission.CHANGE_WIFI_MULTICAST_STATE 
android.permission.CHANGE_WIFI_STATE 
android.permission.CHANGE_WIMAX_STATE 
android.permission.DISABLE_KEYGUARD 
android.permission.EXPAND_STATUS_BAR 
android.permission.FLASHLIGHT 
android.permission.GET_ACCOUNTS Instagram Hesabındaki Resim ve Videoları android.permission.FLASHLIGHT android.permission.GET_ACCOUNTS
android.permission.FLASHLIGHT
android.permission.INTERNET 
android.permission.KILL_BACKGROUND_PROCESSES 
android.permission.MODIFY_AUDIO_SETTINGS 
android.permission.NFC 
android.permission.READ_SYNC_SETTINGS 
android.permission.READ_SYNC_STATS 
android.permission.RECEIVE_BOOT_COMPLETED 
android.permission.REORDER_TASKS 
android.permission.REQUEST_INSTALL_PACKAGES 
android.permission.SET_TIME_ZONE 
android.permission.SET_WALLPAPER 
android.permission.SET_WALLPAPER_HINTS 
android.permission.SUBSCRIBED_FEEDS_READ 
android.permission.TRANSMIT_IR 
android.permission.USE_FINGERPRINT 
android.permission.VIBRATE 
android.permission.WAKE_LOCK 
android.permission.WRITE_SYNC_SETTINGS
com.android.alarm.permission.SET_ALARM 
com.android.launcher.permission.INSTALL_SHORTCUT 
com.android.launcher.permission.UNINSTALL_SHORTCUT

Sadece basitçe bu izin isteklerini  AndroidManifest.xml dosyasına yazın, gayet iyi sonuç verecektir. Bu izinler kullanıcı tarafından İptal edilemediğinden  yazılım içerisinde bu listelenen izinleri kontrol etmeniz gerekmez.

Normal izinlerin TAM  listesi

 

İmza İzinleri

Sistem bu uygulama izinlerini yükleme sırasında verir, ancak yalnızca izin kullanmaya çalışan uygulama, izni tanımlayan uygulama ile aynı sertifika ile imzalandığında verilir.

Android 8.1’den itibaren (API seviyesi 27), üçüncü taraf uygulamaların kullanabileceği aşağıdaki izinler şöyle sınıflandırılır PROTECTION_SIGNATURE:

 

Tehlikeli izinler

   Tehlikeli izinler, uygulamanın, kullanıcının kişisel bilgilerini içeren veri veya kaynakları istediği veya kullanıcının depolanan verilerini veya diğer uygulamaların çalışmasını etkileyebileceği alanları kapsar. kullanıcının gizliliğini veya cihazın çalışmasını potansiyel olarak etkileyebilecek izinlerdir. Kullanıcı açıkça bu izinleri vermeyi kabul etmelidir. Bunlar, kameraya, rehbere, konuma, mikrofona, sensörlere, SMS’e ve depolamaya erişmeyi içerir.

   Örneğin, kullanıcının bağlantılarını okuyabilmek tehlikeli bir izindir. Bir uygulama tehlikeli bir izin gerektirdiğini bildirirse, kullanıcının açıkça uygulamaya izin vermesi gerekir. Kullanıcı izni onaylayana kadar, uygulamanız bu izne bağlı işlevler sağlayamaz.

Tehlikeli izinlerin TAM  listesi

Özel İzinler

Normal ve tehlikeli izinler gibi davranmayan birkaç izin vardır. SYSTEM_ALERT_WINDOWve WRITE_SETTINGSözellikle hassastır, bu nedenle çoğu uygulama bunları kullanmamalı. Bir uygulama şu izinlere birini gerekiyorsa, apaçık izne beyan, gerekir ve kullanıcının izni talep eden bir niyet gönderin. Sistem, kullanıcıya ayrıntılı bir yönetim ekranı göstererek amacına cevap verir.

Bu izinlerin nasıl isteneceği ile ilgili detaylar için bakınız SYSTEM_ALERT_WINDOWve WRITE_SETTINGSreferans girişleri.

Android sistemi tarafından sağlanan tüm izinler adresinde bulunabilir Manifest.permission

İzin Grupları

İzinler, bir cihazın yetenekleri veya özellikleriyle ilgili gruplar halinde düzenlenir. Bu sistem altında, izin talepleri grup düzeyinde ele alınmakta ve tek bir izin grubu, uygulama bildiriminde birkaç izin beyanına karşılık gelmektedir. Örneğin, SMS grubu hem bildirimleri hem READ_SMSde RECEIVE_SMSbildirimleri içerir. Bu şekilde gruplama izinleri, kullanıcının karmaşık ve teknik izin talepleri tarafından boğulmadan daha anlamlı ve bilinçli seçimler yapmasını sağlar.

Tehlikeli izinler kendi içerisinde gruplara ayrılmıştır. İzinler, dokuz gruba ayrılarak kullanıcıların bir grup halinde bir araya getirilerek tek bir işlemle kapsanan tüm izinleri vermelerini sağlar.

Örneğin, Bu, kullanıcının konumunu bulmak için GPS’i kullanmanız gerekirse, ACCESS_FINE_LOCATION ve ACCESS_COARSE_LOCATION gibi 2 adet izin belirtmeniz anlamına geliyordu ya da  bir kullanıcıya Rehber’i görüntüleme, düzenleme ve ekleme izni vermek için 3 adet izin belirtmek gerekiyordu.

Bunun yerine izinleri tek tek almak yerine izin grubuna (Kişiler adı verilen) izin istemek daha etkilidir.

   İzin Grupları Konum, Rehber, Telefon, Sensörler, SMS ve Depolama gibi benzer işlemleri gerçekleştiren izinleri basitleştirmeye çalışır. Bir uygulama grubu şu anda tek bir izin grubuna bir ila yedi izin arasında herhangi bir yerde bir araya geliyor. Bu, bir gruptaki tüm izinlerin tek seferde talep edebileceğiniz anlamına gelir!

Tüm tehlikeli Android izinleri izin gruplarına aittir. Herhangi bir izin, koruma seviyesinden bağımsız olarak bir izin grubuna ait olabilir. Bununla birlikte, bir izin grubu yalnızca izin tehlikeli olduğunda kullanıcı deneyimini etkiler.

Cihaz Android 6.0 kullanıyorsa (API seviye 23) ve uygulamanın targetSdkVersion23 veya daha üstü ise, uygulamanız tehlikeli bir izin istediğinde aşağıdaki sistem davranışı uygulanır:

  • Uygulamanın izin grubunda şu anda herhangi bir izni yoksa, sistem, uygulamanın erişmek istediği izin grubunu tanımlayan kullanıcıya izin isteği iletişim kutusunu gösterir. İletişim kutusu, o gruptaki belirli izni açıklamıyor. Örneğin, bir uygulama READ_CONTACTSizin isterse, sistem iletişim kutusu sadece uygulamanın cihazın bağlantılarına erişmesi gerektiğini söyler. Kullanıcı onay verirse, sistem uygulamaya sadece istediği izni verir.
  • Uygulamaya, aynı izin grubunda başka bir tehlikeli izin verilmişse, sistem kullanıcı ile herhangi bir etkileşime girmeden derhal izni verir. Örneğin, bir uygulamanın daha önce talep etmesi ve READ_CONTACTSizin verilmiş olması ve daha sonra talep WRITE_CONTACTSetmesi durumunda, sistem, izinler iletişim kutusunu kullanıcıya göstermeden hemen bu izni verir.

Cihaz Android 5.1 kullanıyorsa (API seviye 22) veya daha düşükse veya uygulama targetSdkVersion22 veya daha düşükse, sistem kullanıcıdan yükleme sırasında izinleri vermesini ister. Bir kez daha, sistem kullanıcıya bireysel izinleri değil, uygulamanın hangi izin grubunu gerektirdiğini söyler . Örneğin, bir uygulama READ_CONTACTSkurulum istediğinde , iletişim kutusu Rehber grubunu listeler. Kullanıcı kabul ettiğinde, uygulamaya yalnızca READ_CONTACTSizin verilir.

   Not: Kullanıcı, aynı grupta başka bir izin vermiş olsa bile, uygulamanızın ihtiyacı olan her izni açıkça talep etmesi gerekir. Ek olarak, izinlerin gruplara ayrılması gelecekteki Android sürümlerinde değişebilir. Kodunuz, aynı grupta bulunan belirli bir izin grubuna bağlı bir mantığa sahip olmamalıdır.

Tehlikeli izinler ve izin grupları.

İzin GrubuİzinlerAçıklamaAçıklama
CALENDAR(Takvim) Kullanıcının takvimi ile ilgili çalışma zamanı izinleri için kullanılır.

 

Manifest.permission.READ_CALENDAR (Takvim Etkinlikleri OKU)

Manifest.permission.WRITE_CALENDAR (Takvim Etkinlikleri YAZ)

android.permission-group.CALENDAR
CALL_LOG (Çağrı Geçmişi) İlişkili telefon özellikleri ile ilgili izinler için kullanılır.android.permission-group.CALL_LOG
CAMERA (Kamera) Kameraya erişmek veya cihazdan fotoğraf / video çekmekle ilgili izinler için kullanılır.

 

Manifest.permission.CAMERA (Kameraya Erişim)

android.permission-group.CAMERA
CONTACTS(İletişim) Bu cihazdaki kişiler ve profillerle ilgili çalışma zamanı izinleri için kullanılır.

 

Manifest.permission.READ_CONTACTS (Telefon Rehberini OKU)

Manifest.permission.WRITE_CONTACTS (Telefon Rehberine YAZ)

android.permission-group.CONTACTS
LOCATION (Yer) Cihaz konumuna erişime izin veren izinler için kullanılır.

 

Manifest.permission.ACCESS_FINE_LOCATION (Kesin Konum)

Manifest.permission.ACCESS_COARSE_LOCATION (Genel Konum)

android.permission-group.LOCATION
MICROPHONE(Mikrofon) Aygıttan mikrofon sesine erişimle ilgili izinler için kullanılır. Telefon görüşmelerinin de ses yakaladığını ancak ayrı (daha görünür) bir izin grubunda olduğunu unutmayın.

 

Manifest.permission.RECORD_AUDIO (Mikrofon ile kayıt)

android.permission-group.MICROPHONE
PHONE(Telefon İlişkili telefon özellikleri ile ilgili izinler için kullanılır.

 

Manifest.permission.CALL_PHONE (Telefonla Arama)

android.permission-group.PHONE
SENSORS(Vücut Sensörleri) Gövde veya çevresel sensörlere erişim ile ilgili izinler için kullanılır.android.permission-group.SENSORS
SMS(SMS) Kullanıcının SMS mesajlarıyla ilgili çalışma zamanı izinleri için kullanılır.android.permission-group.SMS
STORAGE(Depolama) Paylaşılan harici depolama alanıyla ilgili çalışma zamanı izinleri için kullanılır.

 

Manifest.permission.READ_EXTERNAL_STORAGE (Sd veya Harici Diski OKU)

Manifest.permission.WRITE_EXTERNAL_STORAGE (Sd veya Harici Diske YAZ)

android.permission-group.STORAGE


Tehlikeli izinlerin TAM  listesi

Uygulama için İzin Alma

Artık uygulamamızın yeni Çalışma Zamanı İznini mükemmel bir şekilde desteklemesinin zamanı geldi. Önce compileSdkVersion ve  targetSdkVersion ayarlarını 23 yaparak başlayalım.

android {
    compileSdkVersion 23
    ...

    defaultConfig {
        ...
        targetSdkVersion 23
        ...
    }

Sonraki adım, AndroidManifest.xml aynı eski yöntemle izin vermek

<uses-permission android:name="android.permission.WRITE_CONTACTS"/>

Dikkat: Manfest izni verilmezse uygulama kilitlenir.

İzinler, aşağıdaki tablo gibi İzin Grubunda gruplandırılmıştır .

Bir uygulamada tehlikeli kategorisindeki bir izne ihtiyaç varsa, bu izin kullanıcı tarafından daha önce onaylanmış bile olsa her seferinde uygulama tarafından kontrol edilmelidir. Çünkü kullanıcı verdiği izinden istediği an cayma hakkına sahiptir. Telefonun “Ayarlar – Uygulamalar – İlgili Uygulama – İzinler” kısmından bu işlemi yapabilir.

Android uygulamamız tehlikeli kategorisindeki bir izne ihtiyaç duyarsa, bu yetki için mutlaka kullanıcıya sorulması gerekir. Bir sonraki adım, izin verilip verilmediğini kontrol etmek için bir işlev oluşturmaktır.

//Öyleyse önce kullanıcıdan izin istemek için bir iletişim kutusu çağıralım. Sonra yeni bir kişi oluşturarak bir sonraki adıma geçebiliriz.

Not: Bir izin grubunda herhangi bir izin verilirse aynı gruptaki başka bir izin de otomatik olarak verilecektir.

Yani, bir kez WRITE_CONTACTS izni verildiyse READ_CONTACTS ve GET_ACCOUNTS izinleri de otomatik olarak verilir.

(READ_CONTACTS ,   WRITE_CONTACTS ve GET_ACCOUNTS  aynı grupta olduğu için.) (ama AndroidManifest.xml dosyasında izin istemek zorundayız)

 1. Önce iznin verilip verilmediğini kontrol edelim

checkSelfPermission(Context context, String permission

Uygulama tarafından izin kontrolü ContextCompat.checkSelfPermission(Context context, String permission) metodu ile yapılır.

Bu metotta kullanıcı

izin verdiğinde PackageManager.PERMISSION_GRANTED döndürülürken,

izin vermediğinde ise PackageManager.PERMISSION_DENIED döndürülür.

    private void izin_Kontrolet_Al() {
        if (ContextCompat.checkSelfPermission(this, Manifest.permission.CALL_PHONE) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
            //Önceden izin VERİLMİŞ öyleyse Serbestçe istediğimizi yapalım.
            yapilacaklar();
        } else {
            // Önceden izin verilmemiş öyleyse İZİN İSTEYELİM
            ActivityCompat.requestPermissions(this, new String[]{Manifest.permission.CALL_PHONE}, ONAY_KODU);
        }
        return;
    }

2. İzin önceden alınmadıysa izin isteyelim

requestPermissions(String [] izinler, int ONAY_KODU)

İzin alma işlemi için android sistemine ait standart bir dialog mevcuttur. Bu dialog requestPermissions() metodu ile çağrılır ve özelleştirilemez.

Activity izni almak için (Üstteki kodlara ekleme yapalım)

Daha önceden izin verilmişse, çalıştırılacak kodlar çağrılıyor, bu örnekte  yapilacaklar()  çağrılıyor.

İzin verilmediyse requestPermissions(context, new String [] {izinler}, int ONAY_KODU)  ile izin istemek için aşağıdaki gibi bir iletişim kutusunu  çağırılıyor.

final private int ONAY_KODU = 1234;
    private void izin_Kontrolet_Al() {
        if (ContextCompat.checkSelfPermission(this, Manifest.permission.CALL_PHONE) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
            //Önceden izin VERİLMİŞ öyleyse Serbestçe istediğimizi yapalım.
            yapilacaklar();
        } else {
            // Önceden izin verilmemiş öyleyse İZİN İSTEYELİM
            ActivityCompat.requestPermissions(this, new String[]{Manifest.permission.CALL_PHONE}, ONAY_KODU);
        }
        return;
    }
  1. İzin grubu simgesi
  2. Uygulama ismi
  3. “Bir daha asla sorma” onay kutusu (Bir kullanıcı iki kez izin vermezse bu görüntülenir)
  4. Çoklu diyaloglar için gösterge
  5. Aksiyon

3. İzin verilip verilmediğini kontrol edelim

İzin istedik ama izin verildi mi acaba? İşlem sonucunda izin verilip verilmediğini kontrol etmek için ise

onRequestPermissionsResult (int permsRequestCode, String [] izinleri, int [] grantResults

komutları kullanılır.

    @Override
    public void onRequestPermissionsResult(int requestCode, @NonNull String[] permissions, @NonNull int[] grantResults) {
        //public void onRequestPermissionsResult(int requestCode, String[] permissions, int[] grantResults) {
        super.onRequestPermissionsResult(requestCode, permissions, grantResults);
        switch (requestCode) {
            case ONAY_KODU: {
                // CALL_PHONE izni verilip verilmediğini kontrol edin
                if (grantResults.length > 0 && grantResults[0] == PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
                    Toast.makeText(Eeeeeee.this, "CALL_PHONE izni VERİLDİ", Toast.LENGTH_SHORT).show();
                    yapilacaklar();
                } else {
                    Toast.makeText(Eeeeeee.this, "CALL_PHONE izni REDDEDİLDİ", Toast.LENGTH_SHORT).show();
                }
                return;
            }
                default:
                    super.onRequestPermissionsResult(requestCode, permissions, grantResults);
        }
    }

   Yukarıdaki kodda, istek kodunun izin talep ederken tarafımızdan gönderilen istek koduyla eşleşip eşleşmediğini kontrol ediyoruz. İstek kodu eşleşirse, kullanıcının izin verdiği veya reddedildiği izinleri kontrol ediyoruz. Kullanıcı izin verirse, CALL_PHONE başlatabiliriz, aksi takdirde kullanıcının izin vermesine izin verecek bir mesaj gösterebiliriz.

4. izin almadan önce neden izin istediğimizi izah edelim

Eğer kullanıcı izin için ilk kez çıkan dialog’a izin vermeyip, yeniden o özelliği kullanmaya çalışırsa, büyük ihtimalle o iznin ne için gerekli olduğunu anlamamıştır. Bu sebeple kullanıcıya standart izin dialog’u gösterilmeden önce, uygulamanın izne neden ihtiyacı olduğunu anlatan bir açıklama gösterilmelidir. Eğer kullanıcı açıklamaya ikna olup izin vermeyi kabul ederse, standart izin penceresine yeniden yönlendirilir.

Android sistemi, kullanıcıya bir açıklama göstermenin gerekli olup olmadığına karar vermemizi kolaylaştıran bir metod  sunmuştur:

shouldShowRequestPermissionRationale() metodu

true dönerse, kullanıcıya daha önceden android standart dialog’u gösterilmiş ve kullanıcı izni onaylamamıştır. Bu sebeple true döndüğü durumlarda önce iznin ne için gerekli olduğunu anlatan bir açıklama gösterilmesi ve kullanıcı bu açıklamayı onaylarsa standart izin dialog’una yönlendirilmesi gerekir.

İzin kullanıcıdan ilk defa istenecekse ya da kullanıcı “Never ask again” durumu onaylanmışsa metod false döner.

requestPermissions  çağrılmadan önce biz izni neden talep ettiğimizi  shouldShowRequestPermissionRationale metodu ile kullanıcıya bir pencerede  gerekçe göstermemiz gerekir.

ActivityCompat.shouldShowRequestPermissionRationale(this, Manifest.permission.READ_CALL_LOG)

    private void izin_Kontrolet_Al() {
        int hasWriteContactsPermission = checkSelfPermission(Manifest.permission.CALL_PHONE);
        if (hasWriteContactsPermission != PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
            if (!shouldShowRequestPermissionRationale(Manifest.permission.CALL_PHONE)) {
                showMessageOKCancel("Çağrı için izin vermeniz gerekir", new DialogInterface.OnClickListener() {
                            @Override
                            public void onClick(DialogInterface dialog, int which) {
                                requestPermissions(new String[] {Manifest.permission.CALL_PHONE}, ONAY_KODU);
                            }
                        });
                return;
            }
            requestPermissions(new String[] {Manifest.permission.CALL_PHONE}, ONAY_KODU);
            return;
        }
        yapilacaklar();
    }
    private void showMessageOKCancel(String message, DialogInterface.OnClickListener okListener) {
        new AlertDialog.Builder(Eeeeeee.this)
                .setMessage(message)
                .setPositiveButton("OK", okListener)
                .setNegativeButton("Cancel", null)
                .create()
                .show();
    }

Birinci durumda açılan diyalog kutusunda neden izin istediğimizi açıklıyoruz.

İzine hayır derse pencere kapanıyor dolayısıyla “bir daha sorma” kutusunun işaretlenmesine engel olmuş oluyoruz. Uygulama tekrar açıldığında yine baştan alıyoruz. Bu yolla kullanıcının fikir değiştirmesinin önünü açmış oluyoruz. Diğer türlü “bir daha asla sorma” kutusunu işaretlerse kararından geri dönemeyeceği için ona bu yolla fikir değiştirme özgürlüğü vermiş oluyouruz.

İzine evet derse bu sefer  2.diyalog kutusunda izin talebinde bulunuyoruz..

İkinci durumda, herhangi bir izin verme diyalogu olmadan onRequestPermissionsResultçağrılacaktır PERMISSION_DENIED.

Buraya kadar olanlar kafa karıştırmaması için tek bir dosyada toplarsak;

package com.mobilprogramlar.ntzinal;

import android.Manifest;
import android.app.Activity;
import android.app.AlertDialog;
import android.content.DialogInterface;
import android.content.pm.PackageManager;
import android.os.Bundle;
import android.widget.Toast;
import androidx.annotation.NonNull;

public class Eeeeeee extends Activity {
    final private int ONAY_KODU = 1234;

    @Override
    protected void onCreate(Bundle savedInstanceState) {
        super.onCreate(savedInstanceState);
        setContentView(R.layout.eeeeee);
        izin_Kontrolet_Al();
    }


    public void yapilacaklar() {
        Toast.makeText(getApplicationContext(), "yapilacaklar şunlar", Toast.LENGTH_LONG).show();
    }


    private void izin_Kontrolet_Al() {
        int hasWriteContactsPermission = checkSelfPermission(Manifest.permission.CALL_PHONE);
        if (hasWriteContactsPermission != PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
            if (!shouldShowRequestPermissionRationale(Manifest.permission.CALL_PHONE)) {
                showMessageOKCancel("Çağrı için izin vermeniz gerekir", new DialogInterface.OnClickListener() {
                            @Override
                            public void onClick(DialogInterface dialog, int which) {
                                requestPermissions(new String[] {Manifest.permission.CALL_PHONE}, ONAY_KODU);
                            }
                        });
                return;
            }
            requestPermissions(new String[] {Manifest.permission.CALL_PHONE}, ONAY_KODU);
            return;
        }
        yapilacaklar();
    }
    private void showMessageOKCancel(String message, DialogInterface.OnClickListener okListener) {
        new AlertDialog.Builder(Eeeeeee.this)
                .setMessage(message)
                .setPositiveButton("OK", okListener)
                .setNegativeButton("Cancel", null)
                .create()
                .show();
    }


    @Override
    public void onRequestPermissionsResult(int requestCode, @NonNull String[] permissions, @NonNull int[] grantResults) {
        //public void onRequestPermissionsResult(int requestCode, String[] permissions, int[] grantResults) {
        super.onRequestPermissionsResult(requestCode, permissions, grantResults);
        switch (requestCode) {
            case ONAY_KODU: {
                // CALL_PHONE izni verilip verilmediğini kontrol edin
                if (grantResults[0] == PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
                    Toast.makeText(Eeeeeee.this, "CALL_PHONE izni VERİLDİ", Toast.LENGTH_SHORT).show();
                    yapilacaklar();
                } else {
                    Toast.makeText(Eeeeeee.this, "CALL_PHONE izni REDDEDİLDİ", Toast.LENGTH_SHORT).show();
                }
                break;
            }
            default:
                super.onRequestPermissionsResult(requestCode, permissions, grantResults);
        }

    }
}

Sonuç; önce isteyeceğimiz izin için bir pencere açarak sebebini anlatıyoruz. Tamam derse asıl izin penceresi çıkıyor ve izin talebinde bulunuyoruz.

Kullandığımız komutları özetlersek;

  • ContextCompat.checkSelfPermission () izni olup olmadığını kontrol etmek için verilir.
  • ActivityCompat.requestPermissions () izinleri istemek için. Birden fazla izin grubu ile birden fazla izin talep edilebilir.
  • ActivityCompat.shouldShowRequestPermissionRationale () , neden izin almak istediğine dair mantıklı bir mesaj göstermeye karar verdi.
  • onRequestPermissionsResult () , kullanıcının izin istemine verdiği yanıtı ele almak için.

    Buraya kadar anlatılanların çalışır haldeki kodlarını buradan Github hesabından indirebilirsiniz.

Bir seferde birden fazla izin istemek

Kesinlikle birden fazla izin gerektiren bazı özellikler var. Bir kerede yukarıdaki gibi aynı yöntemle birden fazla izin talep edebilirsiniz. Her neyse, her bir izin için de ‘Bir daha asla sorma’ durumunu kontrol etmeyi unutmayın.

Android.Manifest i unutmayalım;

    <uses-permission android:name="android.permission.READ_CONTACTS"/>
    <uses-permission android:name="android.permission.WRITE_CONTACTS"/>
    <uses-permission android:name="android.permission.ACCESS_FINE_LOCATION"/>

İşte revize edilmiş kod.

final private int REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS = 124;

    private void insertDummyContactWrapper() {
        List<String> permissionsNeeded = new ArrayList<String>();

        final List<String> permissionsList = new ArrayList<String>();
        if (!addPermission(permissionsList, Manifest.permission.ACCESS_FINE_LOCATION))
            permissionsNeeded.add("GPS");
        if (!addPermission(permissionsList, Manifest.permission.READ_CONTACTS))
            permissionsNeeded.add("Kişileri Oku");
        if (!addPermission(permissionsList, Manifest.permission.WRITE_CONTACTS))
            permissionsNeeded.add("Kişileri Yaz");

        if (permissionsList.size() > 0) {
            if (permissionsNeeded.size() > 0) {
                // Need Rationale
                String message = "Erişim izni vermeniz gerekiyor " + permissionsNeeded.get(0);
                for (int i = 1; i < permissionsNeeded.size(); i++)
                    message = message + ", " + permissionsNeeded.get(i);
                showMessageOKCancel(message,
                        new DialogInterface.OnClickListener() {
                            @Override
                            public void onClick(DialogInterface dialog, int which) {
                                requestPermissions(permissionsList.toArray(new String[permissionsList.size()]),
                                        REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS);
                            }
                        });
                return;
            }
            requestPermissions(permissionsList.toArray(new String[permissionsList.size()]),
                    REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS);
            return;
        }

        insertDummyContact();
    }

    private boolean addPermission(List<String> permissionsList, String permission) {
        if (checkSelfPermission(permission) != PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
            permissionsList.add(permission);
            // Gerekçe Seçeneğini Denetle
            if (!shouldShowRequestPermissionRationale(permission))
                return false;
        }
        return true;
    }

Her bir izin verilen hibe sonucunu aldığında, sonuç aynı geri çağırma yöntemine gönderilir  onRequestPermissionsResult. Kaynak kodun daha temiz ve daha okunaklı görünmesi için HashMap kullanılabilir.

@Override
    public void onRequestPermissionsResult(int requestCode, String[] permissions, int[] grantResults) {
        switch (requestCode) {
            case REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS:
                {
                Map<String, Integer> perms = new HashMap<String, Integer>();
                // ilk
                perms.put(Manifest.permission.ACCESS_FINE_LOCATION, PackageManager.PERMISSION_GRANTED);
                perms.put(Manifest.permission.READ_CONTACTS, PackageManager.PERMISSION_GRANTED);
                perms.put(Manifest.permission.WRITE_CONTACTS, PackageManager.PERMISSION_GRANTED);
                // Sonuçları doldurun
                for (int i = 0; i < permissions.length; i++)
                    perms.put(permissions[i], grantResults[i]);
                // ACCESS_FINE_LOCATION için kontrol et
                if (perms.get(Manifest.permission.ACCESS_FINE_LOCATION) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED
                        && perms.get(Manifest.permission.READ_CONTACTS) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED
                        && perms.get(Manifest.permission.WRITE_CONTACTS) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
                    // Tüm İzin Verildi
                    insertDummyContact();
                } else {
                    // İzin reddedildi
                    Toast.makeText(MainActivity.this, "Bazı İzin Reddedildi", Toast.LENGTH_SHORT)
                            .show();
                }
                }
                break;
            default:
                super.onRequestPermissionsResult(requestCode, permissions, grantResults);
        }
    }

Kodların tamamın birarada;

package com.mobilprogramlar.uygulamazinleri2;

import androidx.appcompat.app.AlertDialog;
import androidx.appcompat.app.AppCompatActivity;
import android.Manifest;
import android.content.ContentProviderOperation;
import android.content.ContentResolver;
import android.content.DialogInterface;
import android.content.OperationApplicationException;
import android.content.pm.PackageManager;
import android.os.Bundle;
import android.os.RemoteException;
import android.provider.ContactsContract;
import android.util.Log;
import android.widget.Toast;
import java.util.ArrayList;
import java.util.HashMap;
import java.util.List;
import java.util.Map;

public class MainActivity extends AppCompatActivity {
    final private int REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS = 124;
    private static final String TAG = "İletişim";

    @Override
    protected void onCreate(Bundle savedInstanceState) {
        super.onCreate(savedInstanceState);
        setContentView(R.layout.activity_main);
        
        insertDummyContactWrapper();
    }



    private void insertDummyContact() {
        // Yeni bir temas kurmak için iki işlem gerekir.
        ArrayList<ContentProviderOperation> operations = new ArrayList<ContentProviderOperation>(2);
        // İlk önce, yeni bir raw kişisi kur.
        ContentProviderOperation.Builder op =  ContentProviderOperation.newInsert(ContactsContract.RawContacts.CONTENT_URI)
                .withValue(ContactsContract.RawContacts.ACCOUNT_TYPE, null)
                .withValue(ContactsContract.RawContacts.ACCOUNT_NAME, null);
        operations.add(op.build());

        // Ardından, kişinin adını ayarlayın.
        op = ContentProviderOperation.newInsert(ContactsContract.Data.CONTENT_URI)
                .withValueBackReference(ContactsContract.Data.RAW_CONTACT_ID, 0)
                .withValue(ContactsContract.Data.MIMETYPE,
                        ContactsContract.CommonDataKinds.StructuredName.CONTENT_ITEM_TYPE)
                .withValue(ContactsContract.CommonDataKinds.StructuredName.DISPLAY_NAME,
                        "__DUMMY CONTACT from runtime permissions sample");
        operations.add(op.build());

        // İşlemleri uygula.
        ContentResolver resolver = getContentResolver();
        try {
            resolver.applyBatch(ContactsContract.AUTHORITY, operations);
        } catch (RemoteException e) {
            Log.d(TAG, "Yeni bir kişi eklenemedi: " + e.getMessage());
        } catch (OperationApplicationException e) {
            Log.d(TAG, "Yeni bir kişi eklenemedi\n: " + e.getMessage());
        }
    }


    private void insertDummyContactWrapper() {
        List<String> permissionsNeeded = new ArrayList<String>();

        final List<String> permissionsList = new ArrayList<String>();
        if (!addPermission(permissionsList, Manifest.permission.ACCESS_FINE_LOCATION))
            permissionsNeeded.add("GPS");
        if (!addPermission(permissionsList, Manifest.permission.READ_CONTACTS))
            permissionsNeeded.add("Kişileri Oku");
        if (!addPermission(permissionsList, Manifest.permission.WRITE_CONTACTS))
            permissionsNeeded.add("Kişileri Yaz");

        if (permissionsList.size() > 0) {
            if (permissionsNeeded.size() > 0) {
                // Need Rationale
                String message = "Erişim izni vermeniz gerekiyor " + permissionsNeeded.get(0);
                for (int i = 1; i < permissionsNeeded.size(); i++)
                    message = message + ", " + permissionsNeeded.get(i);
                showMessageOKCancel(message,
                        new DialogInterface.OnClickListener() {
                            @Override
                            public void onClick(DialogInterface dialog, int which) {
                                requestPermissions(permissionsList.toArray(new String[permissionsList.size()]),
                                        REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS);
                            }
                        });
                return;
            }
            requestPermissions(permissionsList.toArray(new String[permissionsList.size()]),
                    REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS);
            return;
        }

        insertDummyContact();
    }

    private boolean addPermission(List<String> permissionsList, String permission) {
        if (checkSelfPermission(permission) != PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
            permissionsList.add(permission);
            // Gerekçe Seçeneğini Denetle
            if (!shouldShowRequestPermissionRationale(permission))
                return false;
        }
        return true;
    }

    @Override
    public void onRequestPermissionsResult(int requestCode, String[] permissions, int[] grantResults) {
        switch (requestCode) {
            case REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS:
            {
                Map<String, Integer> perms = new HashMap<String, Integer>();
                // ilk
                perms.put(Manifest.permission.ACCESS_FINE_LOCATION, PackageManager.PERMISSION_GRANTED);
                perms.put(Manifest.permission.READ_CONTACTS, PackageManager.PERMISSION_GRANTED);
                perms.put(Manifest.permission.WRITE_CONTACTS, PackageManager.PERMISSION_GRANTED);
                // Sonuçları doldurun
                for (int i = 0; i < permissions.length; i++)
                    perms.put(permissions[i], grantResults[i]);
                // ACCESS_FINE_LOCATION için kontrol et
                if (perms.get(Manifest.permission.ACCESS_FINE_LOCATION) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED
                        && perms.get(Manifest.permission.READ_CONTACTS) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED
                        && perms.get(Manifest.permission.WRITE_CONTACTS) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
                    // Tüm İzin Verildi
                    insertDummyContact();
                } else {
                    // İzin reddedildi
                    Toast.makeText(MainActivity.this, "Bazı İzinler Reddedildi\n", Toast.LENGTH_SHORT).show();
                }
            }
            break;
            default:
                super.onRequestPermissionsResult(requestCode, permissions, grantResults);
        }
    }






    private void showMessageOKCancel(String message, DialogInterface.OnClickListener okListener) {
        new AlertDialog.Builder(MainActivity.this)
                .setMessage(message)
                .setPositiveButton("Evet", okListener)
                .setNegativeButton("Hayır", null)
                .create()
                .show();
    }


}

Sonuç;

Bu kısımda  anlatılanların çalışır haldeki kodlarını buradan Github hesabından indirebilirsiniz.

Android 6.0 Marshmallow Öncesi

Yukarıdaki kod Android 6.0 Marshmallow’da mükemmel çalışıyor olmasına rağmen. Maalesef Android’in Marshmallow öncesi Android’inde çökmesine neden olacak, çünkü bu işlevler API Seviye 23’e eklenmiş.

Düz yol, Sürüm Sürümü’nü aşağıdaki kodla kontrol edebilmenizdir.

if (Build.VERSION.SDK_INT >= 23) {
            // Marshmallow+
        } else {
            // Pre-Marshmallow
        }

Ancak kod daha da karmaşık olacak. Bu yüzden , bu şey için hazırlanmış olan Support Library v4’ten biraz yardım almanızı öneririm . Bu işlevleri şununla değiştirin:

if (ContextCompat.checkSelfPermission(thisActivity, Manifest.permission.CALL_PHONE) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED){
//CALL_PHONE özelliği için kullanıcı zaten daha önceden yetki vermiştir. Bu yetki ile yapılmak istenen burada yapılır.
}
else {
// İzin için kullanıcıya açıkça sorulmalıdır.
}

İzinleri kontrol et

ContextCompat.checkSelfPermission()

İzniniz olup olmadığını kontrol etmek için ContextCompat.checkSelfPermission()yöntemi kullanın.

Örneğin, bu pasaj, etkinliğin takvime yazma izni olup olmadığını kontrol etmeyi gösterir:

if (ContextCompat.checkSelfPermission(thisActivity, Manifest.permission.WRITE_CALENDAR)!= PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
    // İzin verilmemiştir
}else {
    // İzin verilmiştir
}

Uygulama M üzerinde çalıştırılır veya çalıştırılmaz.

Bu metod kullanıcı izin verdiğinde PackageManager.PERMISSION_GRANTED dönerken,

izin vermediğinde ise PackageManager.PERMISSION_DENIED döner.

ActivityCompat.requestPermissions ()

ActivityCompat.requestPermissions ()

Bu fonksiyon M öncesi çağrılırsa, OnRequestPermissionsResultCallback, aniden doğru PERMISSION_GRANTED veya  PERMISSION_DENIED sonuç ile çağrılır  .

ActivityCompat.shouldShowRequestPermissionRationale ()

ActivityCompat.shouldShowRequestPermissionRationale ()

Bu fonksiyon Android MarshMallow öncesi çağrılırsa, her zaman false geri döner.

shouldShowRequestPermissionRationale()

Kullanıcıya daha önceden android standart dialog’u gösterilmiş ve kullanıcı izni onaylamamışsa  true döner

   HER ZAMAN Support Library v4 deki   checkSelfPermissionrequestPermissions ve  shouldShowRequestPermissionRationale fonksiyonlarını kullanmaya çalışın.

Bu şekilde uygulamanız aynı kod mantığına sahip herhangi bir Android sürümünde mükemmel bir şekilde çalışacaktır. Lütfen bu fonksiyonların bazı ek parametreler gerektirdiğini unutmayın: Context ya da Activity gibi.. Yapacak özel bir şey yok, sadece istediğini doğru bir şekilde iletin. İşte kaynak kod:

private void insertDummyContactWrapper() {
        int hasWriteContactsPermission = ContextCompat.checkSelfPermission(MainActivity.this, Manifest.permission.WRITE_CONTACTS);
        if (hasWriteContactsPermission != PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
            if (!ActivityCompat.shouldShowRequestPermissionRationale(MainActivity.this, Manifest.permission.WRITE_CONTACTS)) {
                showMessageOKCancel("Rehber’e erişime izin vermeniz gerekir", new DialogInterface.OnClickListener() {
                            @Override
                            public void onClick(DialogInterface dialog, int which) {
                                ActivityCompat.requestPermissions(MainActivity.this, new String[] {Manifest.permission.WRITE_CONTACTS}, REQUEST_CODE_ASK_PERMISSIONS);
                            }
                        });
                return;
            }
            ActivityCompat.requestPermissions(MainActivity.this, new String[] {Manifest.permission.WRITE_CONTACTS}, REQUEST_CODE_ASK_PERMISSIONS);
            return;
        }
        insertDummyContact();
    }

Şu anda bu yeni izin sisteminin büyük resmini net bir şekilde gördüğünüze inanıyorum. Ve bunun ne kadar büyük bir sorun olduğunu da anladığınıza inanıyorum.

Ancak başka seçeneğiniz yok. Çalışma Zamanı İzni zaten Android Marshmallow’da kullanılıyor. Geri dönüşü olmayan noktadayız. Şu anda yapabileceğimiz tek şey, uygulamamızı bu yeni izin sistemini tam olarak desteklemektir.

İyi haber şu ki, Çalışma Zamanı İzni akışı gerektiren yalnızca birkaç izin var. Sık kullanılan izinlerin çoğu, örneğin, İNTERNET, Normal İzin’dedir , otomatik olarak verilir ve onlarla hiçbir şey yapmanıza gerek kalmaz. Sonuç olarak, değiştirmeniz gereken kodun sadece bir kısmı vardır.

Floating Action Button Behavior

Floating Action Button Behavior

 

gradle a alttaki satır eklenmeli;

implementation 'com.getbase:floatingactionbutton:1.10.1'

tamamı

apply plugin: 'com.android.application'
android {
    compileSdkVersion 28
    buildToolsVersion '28.0.3'
    defaultConfig {
        applicationId "com.mobilprogramlar.floatingactionbuttonbehavior"
        minSdkVersion 21
        targetSdkVersion 28
        versionCode 1
        versionName "1.0"
        testInstrumentationRunner "androidx.test.runner.AndroidJUnitRunner"
    }
    buildTypes {
        release {
            minifyEnabled false
            proguardFiles getDefaultProguardFile('proguard-android-optimize.txt'), 'proguard-rules.pro'
        }
    }
}
dependencies {
    implementation fileTree(dir: 'libs', include: ['*.jar'])
    implementation 'androidx.appcompat:appcompat:1.1.0-rc01'
    implementation 'androidx.constraintlayout:constraintlayout:2.0.0-beta2'
    testİmplementation 'junit:junit:4.13-beta-3'
    androidTestİmplementation 'androidx.test:runner:1.3.0-alpha02'
    androidTestİmplementation 'androidx.test.espresso:espresso-core:3.3.0-alpha02'
    implementation 'com.google.android.material:material:1.0.0'

    implementation 'com.getbase:floatingactionbutton:1.10.1'
}

 

activity_main.xml

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<androidx.constraintlayout.widget.ConstraintLayout xmlns:android="http://schemas.android.com/apk/res/android"
    xmlns:app="http://schemas.android.com/apk/res-auto"
    android:layout_width="match_parent"
    android:layout_height="match_parent">
    <com.getbase.floatingactionbutton.FloatingActionButton
        android:id="@+id/fab"
        android:layout_width="wrap_content"
        android:layout_height="wrap_content"
        android:layout_gravity="end|bottom"
        android:layout_margin="16dp"
        app:fab_icon="@drawable/ic_done"
        app:layout_behavior="com.mobilprogramlar.floatingactionbuttonbehavior.FloatingActionButtonBehavior"
        app:layout_constraintStart_toStartOf="parent"
        app:layout_constraintTop_toTopOf="parent" />

</androidx.constraintlayout.widget.ConstraintLayout>

 

MainActivity ise

package com.mobilprogramlar.floatingactionbuttonbehavior;

import androidx.appcompat.app.AppCompatActivity;
import android.os.Bundle;
import android.view.View;
import com.google.android.material.snackbar.Snackbar;

public class MainActivity extends AppCompatActivity {
    @Override
    protected void onCreate(Bundle savedInstanceState) {
        super.onCreate(savedInstanceState);
        setContentView(R.layout.activity_main);
        findViewById(R.id.fab).setOnClickListener(new View.OnClickListener() {
            @Override
            public void onClick(View view) {
                Snackbar.make(view, "Merhaba Snackbar", Snackbar.LENGTH_LONG).show();
            }
        });
    }
}

 

FloatingActionButtonBehavior.class

package com.mobilprogramlar.floatingactionbuttonbehavior;

import android.content.Context;
import android.util.AttributeSet;
import android.view.View;
import androidx.coordinatorlayout.widget.CoordinatorLayout;
import com.google.android.material.floatingactionbutton.FloatingActionButton;
import com.google.android.material.snackbar.Snackbar;

public class FloatingActionButtonBehavior extends CoordinatorLayout.Behavior<FloatingActionButton> {

  public FloatingActionButtonBehavior(Context context, AttributeSet attrs) {
  }
  @Override
  public boolean layoutDependsOn(CoordinatorLayout parent, FloatingActionButton child, View dependency) {
    return dependency instanceof Snackbar.SnackbarLayout;
  }
  @Override
  public boolean onDependentViewChanged(CoordinatorLayout parent, FloatingActionButton child, View dependency) {
    float translationY = Math.min(0, dependency.getTranslationY() - dependency.getHeight());
    child.setTranslationY(translationY);
    return true;
  }
}

 

Son görünüm

 

Kodların tam çalışır halini Github hesabımdan indirebilirsinz.

 

CoordinatorLayout ile Float Button ve Snackbar

CoordinatorLayout ile Float ve Snackbar

CoordinatorLayout, Android Tasarım Destek Kütüphanesi ile tanıtılan yeni bir düzendir. CoordinatorLayout, süper güçlü bir FrameLayout’tur ( resmi belgelere göre ). Daha önce bir FrameLayout kullandıysanız, CoordinatorLayout’u kullanırken çok rahat olmalısınız. FrameLayout kullanmadıysanız, endişelenmeyin, oldukça kolay.
Varsayılan olarak, bir FrameLayout’a birden fazla çocuk eklerseniz birbirleriyle örtüşürler. Bir FrameLayout, en sık tek bir çocuk görüntüsü elde etmek için kullanılmalıdır. CoordinatorLayout’un ana çekiciliği, içerisindeki görüşlerin animasyonlarını ve geçişlerini koordine edebilmesidir. Yalnızca xml kullanarak, örneğin bir FAB’ın gelen bir Snackbar’ın dışına çıktığını, ya da görünüşe göre başka bir widget’a eklenmiş ve ekranda görünen bir FAB’ın (ya da gerçekten başka herhangi bir Görünümün) bulunduğu bir düzen tanımlayabilirsiniz. widget.

Bu makale için, CoordinatorLayout’u kullanmanın, görünümlerin diğer görünümlerin düzenindeki veya konumundaki değişikliklere yanıt vermesini sağlayarak kodunuzu basitleştirebileceği üç farklı yol göstereceğiz. Daha sonra, bu davranışın kodda nasıl elde edildiğini tartışacağız ve kendi özel davranışlarınızı görünümler arasında nasıl uygulayacağınızı öğrendiğiniz dördüncü bir yöntemi göstereceğiz. Özel davranışlar uygulayarak, yalnızca hayal gücünüzle (ve kodlama yeteneğinizle: D) sınırlandırılan kolayca birbirine bağlı inanılmaz animasyonlar, geçişler ve efektler oluşturabilirsiniz.

Uygulamanızda CoordinatorLayout’u kullanmadan önce, uygulamanızın aşağıdaki bağımlılığını ekleyerek Android Destek Tasarım Kitaplığını projenize içe aktarmanız gerekir.

Module kısmında app ye ait  build.gradle

apply plugin: 'com.android.application'
android {
    compileSdkVersion 28
    buildToolsVersion '28.0.3'
    defaultConfig {
        applicationId "com.mobilprogramlar.floatbutton1"
        minSdkVersion 21
        targetSdkVersion 28
        versionCode 1
        versionName "1.0"
    }
    buildTypes {
        release {
            minifyEnabled false
            proguardFiles getDefaultProguardFile('proguard-android.txt'), 'proguard-rules.pro'
        }
    }
}
dependencies {
    implementation fileTree(include: ['*.jar'], dir: 'libs')
    testİmplementation 'junit:junit:4.13-beta-3'
    implementation 'com.android.support:appcompat-v7:28.0.0'
    implementation 'com.android.support:design:28.0.0'

}

 

Snackbar ve FAB

İlk aktivite için, Snackbar görüntülendiğinde otomatik olarak kaybolan bir FAB ile düzen oluşturmak istiyoruz. Bu, CoordinatorLayout için bir “HelloWorld” programı ve iyi bir sebeple. İşlevsellik tamamen basit bir düzen olan xml dosyasında uygulanmıştır ve sadece çalışır.

Düzen oldukça basittir. CoordinatorLayout, kök düzendir. İçinde, ekran üzerinde ortalanmış bir düğmeye ve malzeme tasarım kurallarına uymamızı sağlamak için ekranın sağ alt köşesine yerleştirilmiş bir FAB’a sahibiz.

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<androidx.coordinatorlayout.widget.CoordinatorLayout
    xmlns:android="http://schemas.android.com/apk/res/android"
    xmlns:tools="http://schemas.android.com/tools"
    android:id="@+id/coordinatorLayout"
    android:layout_width="match_parent"
    android:layout_height="match_parent"
    android:paddingBottom="@dimen/activity_vertical_margin"
    android:paddingLeft="@dimen/activity_horizontal_margin"
    android:paddingRight="@dimen/activity_horizontal_margin"
    android:paddingTop="@dimen/activity_vertical_margin"
    tools:context="com.mobilprogramlar.floatbutton1.MainActivity">
    <Button
        android:id="@+id/showSnackbarButton"
        android:layout_width="wrap_content"
        android:layout_height="wrap_content"
        android:layout_gravity="center"
        android:text="@string/show_snackbar"/>
    <com.google.android.material.floatingactionbutton.FloatingActionButton
        android:id="@+id/fab"
        android:layout_width="wrap_content"
        android:layout_height="wrap_content"
        android:layout_gravity="bottom|right"
        android:layout_marginBottom="@dimen/activity_vertical_margin"
        android:layout_marginEnd="@dimen/activity_horizontal_margin"
        android:src="@drawable/ic_done"/>
</androidx.coordinatorlayout.widget.CoordinatorLayout>

Activity sınıfına yaptığımız tek ekleme, Snackbar’ı göstermek için Düğmeye OnClickListener uygulamaktır. Snackbar’ın kök Görünümünü CoordinatorLayout olarak ayarladık. Bu şekilde, CoordinatorLayout Snackbar ve FAB hakkında bilgi sahibi olur ve her iki widget’in çakışmadığından emin olmak için geçiş animasyonu otomatik olarak yürütülür.

package com.mobilprogramlar.floatbutton1;
import android.os.Bundle;
import android.view.View;
import android.widget.Button;
import androidx.appcompat.app.AppCompatActivity;
import androidx.coordinatorlayout.widget.CoordinatorLayout;
import com.google.android.material.snackbar.Snackbar;

public class MainActivity extends AppCompatActivity {
    private Button mShowSnackbarButton;
    private CoordinatorLayout mCoordinatorLayout;

    @Override
    protected void onCreate(Bundle savedInstanceState) {
        super.onCreate(savedInstanceState);
        setContentView(R.layout.activity_main);

        mCoordinatorLayout = (CoordinatorLayout) findViewById(R.id.coordinatorLayout);
        mShowSnackbarButton = (Button) findViewById(R.id.showSnackbarButton);
        mShowSnackbarButton.setOnClickListener(new View.OnClickListener() {
            @Override
            public void onClick(View view) {
                Snackbar.make(mCoordinatorLayout,
                        "Bu basit bir Snackbar", Snackbar.LENGTH_LONG)
                        .setAction("KAPAT", new View.OnClickListener() {
                            @Override
                            public void onClick(View v) {
                                // Custom action
                            }
                        }).show();
            }
        });
    }
}

 

Aktiviteyi yürütün ve FAB’nin, gösterildiğinde, snackbar için otomatik olarak yukarı ve dışarı kaydığını ve snackbar görünümden çıkarken konumuna aşağı doğru kaydığını gözlemleyin.

String.xml

<resources>
    <string name="app_name">Float ve Snackbar</string>
    <string name="show_snackbar">Snackbarı Göster</string>
</resources>

 

dimens.xml

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<resources>
<dimen name="activity_horizontal_margin">16dp</dimen>
<dimen name="activity_vertical_margin">16dp</dimen>
</resources>

 

Sonuç:

Kodların tam çalışır halini Github hesabımdan indirebilirsinz.

 

Android Studio ve Sdk Kurulumu

Android uygulaması geliştirmek için yegane ihtiyacınız olacak yazılım Android Studio. 2014 senesinden önce Android için yazılım geliştirme aracı olarak Eclipse IDE kullanılıyordu. 2014’ten sonra Android resmi uygulama geliştirme yazılımı olarak Android Studio yazılımını duyurdu ve artık uygulama geliştirmek için bu yazılımı kullanıyoruz. Android Studio bizi bir çok kurulum ve entegrasyon yükünden kurtarıyor ve tümleşik olarak Android SDK (Yazılım Geliştirme Aracı) yazılımını barındırıyor. Peki Windows işletim sisteminde Android Studio kurulumu nasıl yapılır?

Öncelikle sistem gereksinimleri:

  • Microsoft® Windows® 8/7/Vista (32 ya da 64-bit)
  • En az 2 GB RAM, 4 GB RAM tavsiye edilmektedir.
  • Android SDK, Sanal cihaz sistem görüntüleri ve ön bellekleme için en az 2 GB hard disk alanı.
  • 1280 x 800 en az ekran çözünürlüğü
  • En az Java Development Kit (JDK) 7
  • Opsiyonel olarak sanal cihaz hızlandırma için: Intel® VT-x, Intel® EM64T (Intel® 64), ve Execute Disable (XD) Bit fonksiyonlarını destekleyen Intel® işlemci

Android Studio kurulumuna başlamadan önce bilgisayarınızda Java ve Java SE Development Kit yüklü olması gerekiyor. Çünkü Android Studio, Java tabanlı bir yazılım. Hoş, Android için uygulama geliştirirken kullanacağımız programlama dili de Java olduğu için Java bizim olmazsa olmazımız.

Java kurulum dosyaları için buradaki kullanabilirsiniz

İşlemcinizle uygun Java sürümlerini bilgisayarınıza yükledikten sonra kurulumlarını “İleri” diyerek yapın. Benim tavsiyem hem 32 bit hem 64 bit Java sürümlerini kurun. Daha sonra web tarayıcınız için gerekli olabilir. Java kurulumlarını gerçekleştirdikten sonra Android Studio yazılımını bilgisayarınıza indirin.

ANDROİD İŞLETİM SİSTEMİ NEDİR ?

Android Google gibi büyük bir şirketin ve Open Handset Alliance gibi uluslararası birliğin mobil cihazlar için geliştirilmekte olan Linux tabanlı özgür ve ücretsiz bir işletim sistemidir. Açık kaynak kodlu olmasına rağmen ufak fakat önemli bir bölümü Google tarafından engellenmiştir. Lakin Bu durum herhangi bir sorun teşkil etmiyor. Biz Android Studio da yaptığımız uygulamaları gerek kendi telefonumuzda çalıştırabilir veya Google Play’ de yayınlayabilirsiniz.

ANDROİD HANGİ FİRMALAR TARAFINDAN TERCİH EDİLİYOR ?

Bilindiği üzere Android Dünya’da en çok tercih edilen işletim sistemi olmuştur. Peki bu Android ‘i kullanan şirketler kimler? Samsung,Xiomia,Lenovo,HTC ,Sony, LG,Huawei gibi kaliteli ve büyük firmalar Android’ i tercih ediyor.

ANDROİD STUDİO NASIL KURULUR ?

Android Studio’ yu https://developer.android.com/studio/index.html; linkinden kendi işletim sisteminize göre indirebilirsiniz. Android Studio Java tabanlı olduğu için JDK(Java Development Kit)  kurulu olması gerekiyor.Bunu Oracle’nin kendi sitesinde bulabilirsiniz. Dilerseniz şimdi kuruluma geçelim.

Android ilk çıktığı zamanlar Android Geliştiricileri olarak geliştirmeler eclipse ide ile yapmaktaydık. Eclipse’te genel olarak Java geliştirmek için kullanılan bir ide’dir. Eclipse’e android plugin kurup yapılıyordu geliştirmeler.

Ancak Google 16 Mayıs 2013 tarihinde yaptığı Google I/O etkinliğinde Android Studio‘yu tanıttı ve sitesi üzerinden dağıtımına başladı.

Eclipse ide’ye göre Android Geliştiricileri için çok daha fazla kolaylık sağladığı için Android Studio artık Android geliştiricileri arasında en çok kullanılan ide’dir.

Android Studio, Java tabanlı olduğundan biz kodumuzu derlerken arkaplanda çalışacak JDK ( Java Development Kit) i indirip yüklememiz gerekiyor. Bunu Oracle’nin kendi sitesinde bulabilirsiniz.

Yeşil renkli “Download Android Studio for Windows” düğmesine tıklıyoruz.

İlk önce Andoid Studio sitesinden program kurulumunu indirerek başlayalım. İşletim sistemi 64 bit olan ve Android Studio 64 bit sürümünü kurmak isteyenler için 2 seçenek mevcut. Sitedeki EXE versiyonu indirip klasik bir kurulum yapmak veya ZIP versiyonu indirip kuruluma gerek kalmadan istediğiniz bir klasöre dosyaları çıkartıp, bin klasörü altındaki studio64.exe ile direk kullanmak.

İndirirken dikkat etmemiz gereken 2 nokta kullandığımız işletim sitemi ve kaç bit olduğu.

Açılan sayfada en üstte üstteki görüntü çıkar, indireceğiniz işletim sistemi 64 değil 32 bit ise ya da windows değil başka bir işletim sistemi ise sayfanın en altındaki aşağıdaki görüntüden size en uygun olan android Studio sürümünü seçin.

İlk olarak bu adresten Android Studio’yu indirelim ve aşağıdaki gibi Download Android Studio butonuna tıklayalım.

Sonra lisans sözleşmesi karşımıza gelecek. Sözleşmeyi okuduktan sonra, kabul etmek için “I Agree” düğmesine basmamız gerekiyor.

Sözleşmeyi onayladıktan sonra indirme işlemi otomatik olarak başlayacak.

İndirme işlemi tamamlandıktan sonra dosyamıza çift tıklıyoruz.

UAC etkinse, Windows öncelikle bizden cihaz üzerinde kurulu yönetimsel izinleri isteyecek.

Yönetici izni verildikten sonra, Android Studio kurulumu için ilk adım görülecek.

Next düğmesine basarak kurulum işlemine başlıyoruz.

Next düğmesi sonrası karşımıza çıkacak ekranda yüklemek istediğimiz bileşenleri seçiyoruz ve tekrar Next düğmesine basıyoruz.

Sözleşmeyi onayladıktan sonra karşımıza Android Studio’nun ve SDK’nın nereye yükleneceğini soran bir pencere gelecek. Uygun yerleri belirttikten sonra tekrar “Next” düğmesine basıyoruz.

Eğer Intel Donanım Hızlandırıcı‘ya sahipseniz, Bir sonraki adımda ise karşımıza Android uygulamanız için kullanabileceğiniz emülatörün kurulum ayarlarının bulunduğu ekran çıkacak.

Buradan emülatörün kullanabileceği bellek miktarını ayarlayabilirsiniz.

Intel Donanım Hızlandırıcı desteği bulunmayan bilgisayarlarda, bu pencere görüntülenmeyip, doğrudan bir sonraki adıma geçilmektedir.

Android Studio’nun “Başlat” çubuğunda kısayol olarak gözükmesini istemiyorsak “Do not create shortcuts” seçeneğini işaretliyoruz ve “Install” düğmesine basıyoruz.

Ardından kurulum işlemimiz başlıyor.

Kurulum bittikten sonra “Next” düğmesine tıklıyoruz.

Çıkan pencereden “Finish” düğmesine tıklıyoruz ve kurulumu sonlandırıyoruz.

Artık Android Studio’yu kullanmak için hazırsınız.

Android Studio indikten sonra inen dosyayı çift tıklayarak açıyoruz.

Programı çalıştırırsanız şu hatayı alırsanız.

no jvm installation found. please install a 64-bit jdk veya no jvm installation found. please install a 32-bit jdk

java eksik ya da yanlış yüklenmiş demektir.

İşletim sistemi 64 bit ise yükleyeceğiniz programlar da 64 bit olması, 32 bit ise 32 bit olması gerekir.

Java’nın nasıl yüklendiğini bu adresten  bakabilirsiniz.

Önceden Android Studio’nuz varsa onun ayarlarını import etmek isteyip istemediğinizi soruyor. Biz yeni kurulum yaptığımız için ikinci seçeneği seçerek (I do not …) devam ediyoruz. OK tıklayarak devam ediyoruz.

ok deyip devam ediyoruz.

Kurulum tipinin seçildiği ikinci ekranda Standart ve Custom seçenekleri yer almaktadır. Standart seçilerek devam edildiğinde varsayılan paket ve parametrelerle bir kurulum gerçekleştirmektedir.

Biz burada Custom seçeneğini işaretleyerek devam edeceğiz.

Sonrasında karşımıza SDK bileşenlerinin seçildiği ekran gelmektedir. Burada, yaptığımız uygulamayı test etmemizi sağlayan Android Virtual Device ve Performans için Intel HAXM isimli bir yazılım için kurulum seçenekleri bulunmaktadır.

HAXM, Android Virtual Device (AVD)’ın yavaşlığını gidermek ve olabildiğince hızlandırmak için kullanılan bir yazılımdır. Bununla ilgili detaylı bilgi edinmek isteyenler Internet üzerinden arama yapabilirler. Bu ekrandaki tüm seçenekleri işaretliyoruz ve Next butonuna basarak bir sonraki ekrana geçiyoruz.

Emulator ayarları sayfasında ise emulator ve HAXM uygulaması için bilgisayarınızdan ayırmak istediğiniz maksimum RAM bellek boyutunu girmeniz isteniyor. Ben önerilen ayarda (512 MB) bırakıp devam ediyorum.

Eğer çok fazla kaynağınız varsa buradaki bellek miktarını artırıp emulator performansını artırabilirsiniz.

Standart seçersek android studio için gerekli paket yazılımlar yüklenir, custom seçersek bizim belirlediğimiz paket yazılımlar yüklenir.

Sonradan tekrar tekrar indirmemek için biz standartı seçelim ve ileri diyelim.

Android Studio için 2 temadan birini seçip devam diyoruz. Daha sonra tekrar diğer temayı yükleyebilirsiniz.

Bu ekranda bize başlangıç için indireceği SDK ve Tool’ları gösteriyor. Bunlar ilk uygulamamızı yazmamız için gereklidir.

Finish’e tıklayarak Gerekli dosyaları indirmesini bekliyoruz.

Yüklenecek olan yazılımların toplam boyutu, bitir diyelim.

Gerekli dosyalar internetten indiriliyor.

Yukarıdaki ekranı gördüğümüz zaman anlıyoruz ki indirme işlemi bitmiş. Bundan sonra Finish’e tıklıyoruz ve işlemleri bitiriyoruz. Artık Android Studio kullanıma hazır.

SDK Kurulumu

Android Studio’yu kurarken zaten bize en son SDK’yı indirtiyor. Bu blog yazılırken SDK 29 u Android Studio’yu kurarken indirdim, fakat SDK 25 i indirerek sadece son sürüme yani Android 9.0 a uygulama yazabiliriz. Daha düşük sürümlere de uygulama yazabilmek için gerekli olan SDK’ları da indirmek gerekiyor.

Örneğin ben yazdığım uygulamanın Android 5.0(SDK 21) üzeri desteklemesini istiyorsam ve o aradaki (SDK 21 – SDK 29) cihazlarda da test edeceksem, o aradaki SDK’larıda indirmemiz gerekir.

SDK indirmek için Applications altındaki Android Studio ikonumuza tıklayarak açıyoruz Android Studio’yu.

Açılış ekranında sağ altta Configure ‘a tıklayarak açılan listeden SDK Manager’ı seçiyoruz.

SDK Manager da bize gerekli olan SDK’ları seçerek OK butonuna basıyoruz.

Seçtiklerimiz listelenir.

Bir sonraki ekranda Accept seçeneğini seçip Next’e tıklayarak indirme işlemini başlatıyoruz.

Seçtiğinia Sdk lara göre işlem biraz uzun sürecektir….

Bu işlemi de yaptıktan sonra artık bize lazım olan SDK‘larıda indirmiş olduk.

Artık Android Studio Kurulumu ‘nuda yaptığımıza göre geliştirmeye hazırız.

2021  TYT - AYT MATEMATİK 

Soru ve ÇÖZÜMLERİ için TIKLAYIN

Online Tekrar Testler Eklendi, 

Quizlere  BURADAN  ulaşabilirsiniz..