Bu başlıkta genel zoom ayarlarına göz atacağız. Aslında zoom için birçok farklı kategoride farklı ayarlar bulunuyor. Biz bunlara genel hatlarıyla ve en çok ihtiyacımız olanlar açısından yaklaşacağız. Zoom ayarları, mobil cihaz, bilgisayar ve web sayfasından yapılabilmektedir.
Mobil cihaz ve bilgisayar ayarları daha kısıtlı iken, zoom.us web sayfasında oturum açıp My Account ve ardından settings bölümüne girildiğinde yapılan ayarlar tüm platformları etkileyen daha kapsamlı ayarlardır. Bu bölümde her üç noktadaki ayarları da kısaca ele alacağız.
iOS Zoom ayarları
Zoom uygulamasını iOS cihazımızda açtığımızda Settings sekmesi en sağ alt köşede görülebilir. Burada sırasıyla kendi ad soyadımızın yazdığı ve tıkladığımızda profil ayarlarımızı yapıp oturum kapatabileceğimiz düğme, Meetings, Contacts, Chat, General, Siri Shortcuts, about öğeleri, yani toplantı, kişiler, sohbet, genel, siri kısa yolları ve hakkında öğeleri bulunur.
Profil Ayarları
Ayarların en başında kendi adımızın yazdığı bir düğme görürüz. Buraya girdiğimizde ilk Olarak Profile Photo düğmesi karşımıza çıkar. Burada başkalarının profilimizde göreceği bir fotoğrafımızı seçebiliriz. İkinci ayar ise Display Name, yani insanların bizi görüntülediklerinde görecekleri isim alanı vardır. Eğer burada kendi adımız soyadımız yazmıyorsa düğmeye çift dokunup değiştirebiliriz. Yine bu ekranda eğer ücretli bir kullanıcıysak Kişisel toplantı numaramızı değiştirebiliriz. Ayrıca oturumu kapatmak için de bu alan kullanılır.
Toplantı Kategorisi Ayarları
iOS cihazları için bence en çok bilmemiz gereken kategori toplantı ayarları. Meetings, toplantı ayar kategorisindeki bazı temel ayarları şöyle sıralayabiliriz:
Auto Connect to Audio Otomatik Sesli Bağlanma: bildiğiniz gibi her Zoom odasına bağlantı kurduktan sonra bir de call using internet Audio düğmesine basmamız gerekiyordu. İşte bu düğmeye tıklayıp ayarı Use Internet, yani interneti kullan yaptığımızda, artık bir odaya bağlandığımızda tekrar Call using internet audio düğmesine basmamıza gerek kalmayacaktır. Var sayılan olarak bu düğme Off yani kapalı durumundadır. İlgili seçeneği seçtikten sonra Done yani bitti düğmesine basmalıyız.
Always Mute My Microphone Mikrofonu her zaman sessize al: Bu anahtarı da açık yapmanızı öneririm. Böylece bir odaya girdiğinizde var sayılan olarak sesiniz kapalı olacaktır. Dilerseniz iki parmakça çift dokunarak veya sol alt köşedeki düğmeyi kullanarak sesi açıp kapayabileceğimizi öğrenmiştik.
Always Turn of My Video Videomu Her Zaman Kapat: Bu ayar da adından anlaşılacaktır. Toplantıya katıldığınızda videonuzun otomatik olarak kapalı veya açık olmasını buradan ayarlayabilirsiniz.
Show Name When Participants Join, Katılımcılar katıldığında isimleri göster: Bilgisayarda olmayan fakat iOS cihazlarda olan çok pratik ve yararlı bir ayardır. Var sayılan olarak açık olan bu anahtarı kapattığımızda, Zoom toplantısındayken odaya girip çıkanları sürekli bize Voice Over okumayacaktır. Maalesef bilgisayarda bunu doğrudan açıp kapatabileceğimiz bir ayar bulunmuyor henüz.
Use Original Sound, Orijinal Sesleri Kullan: Bu ayar TeamTalk programından aşina olduğumuz yankı iptaliyle ilgilidir. Anahtar açık olursa, gürültü bastırma ve yankı iptali gibi özellikler de devre dışı bırakılmış olur.
Show My Connected Time, Bağlanma süremi Göster: Özellikle Zoomu ücretsiz olarak kullanıyorsak yönettiğimiz toplantının süresi 40 dakikadır. Bu anahtarı açtığımızda toplantı ekranında toplantıda ne kadar süredir bulunduğumuzu da görebiliriz.
Toplantı ayarlarında bunun dışında da ayarlar olmakla beraber, diğerlerinin işlevlerini keşfetmeyi sizlere bırakıyorum.
Sohbet Kategorisi Ayarları
Chat yani sohbet ayarlarında ise daha çok hangi sohbet mesajlarından gelen bildirimleri görmek istediğimiz gibi ayarlar bulunuyor. Receive Notifications For, bölümünde tüm mesajlar, sadece bize gönderilen mesajlar ve hiçbiri seçeneklerinden birini seçebiliriz.
Unread Messages başlığı altında ise okunmamış mesajların sohbet alanının en üstünde görünüp görünmemesi gibi birkaç anahtarı açıp kapatabiliriz.
Buradaki ilginç bir ayar dikkat çekici: Receive Notifications for Keywords: Bu ayarı açıp belirli anahtar sözcükler ekleyerek yalnızca bu anahtar sözcükler bir sohbet mesajında geçiyorsa bize bildirim gelmesini sağlayabiliriz.
When Viewing Unread Messages in a Channel, Bir kanaldaki okunmamış mesajları görüntülerken başlığında mesajların baştan sona doğru mu yoksa sondan başa doğrumu görüneceğini ayarlayabiliriz.
When to Notify Me, Bildirim alma zamanı başlığında ise bildirimleri sadece zoom ekranında mı yoksa başka bir ekrandayken de alıp almamayı seçebiliriz.
How to Notify Me, Bildirim alma şekli başlığında ise gelen bildirim uyarılarını ses veya titreşimle almayı seçebiliriz
Diğer Ayarlar
Bunun dışında General bölümünde Blur Snapshot On task Switcher, Uygulama değiştirici görüntüsünü bulanıklaştır ayarı, özellikle birden fazla uygulama açıksa oradaki gizli bilgilerin gizlenebilmesi açısından önemlidir.
Integrated Calling, bütünleşik arama ise, zoom aramalarının bir telefon araması gibi görünüp kilitli ekrandan da açılıp kapanmasına imkan verir.
Siri Kısa yolları bölümünde ise, dilerseniz yeni toplantı başlatma, bugünkü toplantılarınız görme gibi kısayolları Siri’ye ekleme ve kişiselleştirme şansınız bulunmakta.
iOS faslını kapamadan önce Settings sekmesindeki ayarların genel olarak tüm oturumları etkilediğini hatırlatalım. Daha önce bahsettiğimiz bir toplantıya özel ayarlar, yalnızca o toplantıyı ilgilendirecektir.
Bilgisayar Zoom Ayarları
İlk bakışta bilgisayardaki zoom ayarları mobil ayarlarına göre değişiklikler gösteriyor. iOS’dan farklı olarak bilgisayarda Meetings, toplantı ayarları yok. Bunu toplantı ekranlarına ve web sayfasına bırakmış gibi görünüyorlar. Buna karşın Video, Audio, Share Screen, Virtual Background, Recording, Profile, Statistics, Feedback, Keyboard Shortcuts, Accessibility, yani video, ses, ekran paylaşımı, sanal arka planlar, kayıt, profil, istatistik, geri bildirim, klavye kısayolları ve erişilebilirlik gibi yeni ayar kategorilerine rastlıyoruz.
Bilgisayarda zoom ayarlarına ulaşmak için Zoom programını açıyoruz ve Home sekmesinin seçili olduğundan emin oluyoruz. Tab ile ilerlediğimizde Setting ayar düğmesine bastığımızda istediğimiz ekrana ulaşıyoruz. Bu ekranda ayar kategorileri alt alta sıralanmış. Aralarında aşağı yukarı yön tuşlarıyla dolaşıp birini seçmek için girişe basmamız gerekiyor.
General, Genel Ayarlar
Ayarların en başındaki bu bölmede şu kontrollere dikkat çekelim.
Start Zoom When I Start Windows, Windows’u başlattığımda Zoomu da başlat: çok açıklama gerektirmeyen kendini anlatan bir ayar. Windows ile birlikte Zoom’un da başlaması noktasını ayarlayabiliyoruz.
When Closed, minimize window to the notification area instead of Taskbar, kapatıldığında pencereyi görev çubuğu yerine bildirim alanına küçült: Ekran okuyucularımızın ayarlarına benzer şekilde program penceresinin alt+tab ile dolaştığımız pencereler arasında değil de sistem tepsisinde görünmesini ayarladığımız bir onay kutusu.
Enter Full Screen Automatically when starting or joining a meeting, Bir toplantı başlatıldığı veya toplantıya katılındığında, otomatik olarak tam ekran moduna gir: Tam ekranın tam olarak bize ne sağladığı görsel bir nokta olmakla beraber, bunun otomatik olarak başlamasını buradan ayarlıyoruz.
Ask me to Confirm when I Leave a Meeting, Bir toplantıdan ayrılırken bana sor: Alt+Q ile toplantıdan ayrılmak istediğimizde Zoom bize var sayılan olarak bunu sorar. Sormamasını istersek bu onay kutusunun işaretini kaldırabiliriz.
Show my connected time, Bağlantı süremi göster: işaretlediğimizde toplantı ekranında tab ile gezerken o anki süremizi de görürüz. Eğer 40 dakikalık bir süremiz varsa, işaretli olmasını önerdiğim bir onay kutusu.
Diğer Genel ayarlar, ekran koruyucu devreye girdiğinde videonun ve sesin kapatılması, toplantılardan 5 dakika önce anımsatma gelmesi, ikili ekran kullanımı gibi ayarlardır ve en sonda View More Settings Open in Your Default Web Browser, Daha fazla ayarı gör varsayılan web tarayıcısını aç bağlantısıyla karşılaşırız. Bu daha fazla ayara yazının en sonunda değineceğiz.
Video ve Ses Ayarları
Video ve Audio ses, iki ayrı kategori olarak zoom ayarlarında yerini almıştır, ancak işlevleri benzer. Videoda varsa birden fazla kamera içinde seçim yapmak, seste ise farklı ses giriş ve çıkışlarını seçmemiz mümkündür.
Video ayarlarında başlangıçta videomuzun açık olup olmaması, Galeri görünümünde 49 kişiye kadar kişiyi görebilme, kamerayı 90 derece döndürme, HD etkinleştirmesi, toplantıya katılırken Video Preview video ön izlemesinin görünüp görünmemesi gibi ayarları yapabiliyoruz.
Ses ayarlarında ise hoparlör ve mikrofon seçimi ve testlerini yapabiliyoruz. İlk olarak Speaker başlığı altında ses çıkış cihazımızı seçme, test etme, ses düzeyini ayarlama gibi bölümleri görebiliriz.
Microphone bölümünde ise mikrofonumuzu seçme, test etme veya ses düzeyini el ile ya da otomatik olarak ayarlama seçeneklerini bulabiliriz.
Ses bölümünde bunlara ek olarak şu ayarları da görme mümkün:
Automatically join audio by computer when joining a Meeting, Bir toplantıya katılırken otomatik olarak bilgisayar sesiyle katıl: Bilgisayardan zoom toplantılarına katılırken her seferinde Join Audio dememek için bu onay kutusunu işaretleyin.
Mute my microphone when joining a meeting, toplantıya katıldığımda mikrofon sesimi kapat: iOS ayarlarında da bulunan toplantıya girdiğimizde sessize kalmanızı düzenleyen bu onay kutusunu da işaretlemenizi öneriyorum.
Press and hold space key to temporarily Unmute yourself, Sesinizi geçici olarak açmak için boşluk tuşuna basılı tutun: Burada da Team Talk tarzı ekranlardaki bas konuş işlevini görüyoruz. Boşluk çubuğuna basarsak basılı tuttuğumuz müddetçe sesimiz açılır ve konuşabiliriz. Fakat ekran okuyucu kullanıyorsak, bu işlevi verimli kullanmak için tuş yinelemesini hiç biri yapmanızı öneririm. Ayrıca buradan hareketle şunu belirtelim. Zoom ekranlarında boşluk çubuğu yerine onay işlemlerinizi giriş tuşuna basarak yapmanız bu nedenle önemli.
Chat Sohbet Ayarları
Sohbet ayarları da aslında iOS ekranındaki ayarlara oldukça benzer özellikler taşıyor. Bazılarına göz atalım.
Change my status to away when I am inactive, Etkin değilken durumu uzakta olarak değiştir. Buranın bir tab altında bir yazma alanı da görürüz böylece kaç dakika sonra uzakta olarak görüneceğimizi seçebiliriz.
Keep Unread Messages on Top, Okunmamış mesajları en üstte tut.
Show unread message badge for channels, kanallarda okunmamış mesaj kümesi göster: Bu ayar okunmamış mesajların ayrı bir kümede gösterilmesini sağlar.
Move messages with new replies to the bottom of chat, Yanıtlanan mesajları sohbetin en altına taşı: Bu da sohbet ekranlarını daha kolay yönetmek açısından yararlı olabilir.
When Viewing unread messages in a channel, okunmamış mesajları görme şekli: burada yön tuşlarıyla görebileceğimiz iki seçenek vardır. Start at the first unread seçildiğinde ilk okunmamış mesaj en başta görünür. Start at the latest seçilirse ise en son okunmamış mesaj en başta görünür.
Push notifications, burada hangi durumlarda bildirim alacağımızı seçiyoruz. All Messages, Private messages, none arasından seçim yaparak tüm sohbet mesajları, yalnızca bize gönderilenler veya hiçbirinde bildirim alma ya da almama durumunu seçebiliriz.
Diğer sohbet ayarlarında saat akşam 5, sabah 9 arasında rahatsız edilmeme, mesaj geldiğinde ses çalma, toplantılardayken sohbet bildirimleri alama gibi ayarlar yer alır.
Recording Kayıt ayarları
Kayıt ayarlarında bilgisayar kayıtlarımızın tutulacağı yeri değiştirebiliriz. Varsayılan olarak belgelerim içindeki zoom klasörüne atılır ve her kaydımız için o tarihe öze bir klasör oluşturulur. Bu klasör için kaydın hem ses dosyası hem de görüntü dosyası kaydedilir. Son sürümle birlikte sohbet mesajları da TXT olarak burada yer alır.
Choose a Location for the recorded files when the meeting ends onay kutusu işaretlenirse toplantı bitiminde kayıt dosyalarının konumunu seçmemiz istenecektir.
Record a separate audio file for each participant who speaks seçildiğinde, tek bir kayıt yerine konuşan her bir katılımcı için ayrı bir ses kayıt dosyası oluşturulur.
Kayıt ayarlarında ayrıca eğer hesabımız müsaade ediyorsa bulut ayarlarımızı da yönetmemiz mümkün. Bunun yanında video düzenleyiciler için kaydı optimize etmek, orijinal kayıt dosyalarını saklamak gibi seçenekleri de burada bulabiliriz.
Diğer Kategoriler
Zoomda detaylı değinmediğimiz erişilebilirlik, istatistik, geri bildirim, profil gibi kategoriler de yer alır. Erişilebilirlik kategorisi altyazıların ve sohbet mesajlarının boyutlarını ayarlamamızı sağlar. Profil ayarlarımızı web sayfası üzerinden değiştirmemiz istenmektedir. Feedback, geri bildirim bölümünde ise programa geri bildirim gönderebileceğimiz bir alan bulunmakta. Bu bölüme uygulamanın Türkçe dilinde de hizmet vermesi için şu adımları izleyebiliriz:
Zoom programında Home sekmesinde olduğumuzdan emin olalım. Açılışta genellikle bu sekme aktiftir ama değilse tab ile ilerleyerek Home, Meetings, Chat, contacts sekmelerinin olduğu yerde sağ sol yön tuşuyla home üzerine gelelim.
Tab ile ilerleyip Setting bölümünü bulalım ve giriş tuşuna basalım.
Kategoriler arasında aşağı yukarı yön tuşlarımızla dolaşarak Feedback kategorisini bulup girişe basalım.
Bir kez tab tuşuna basalım ve Geri bildirim yazma alanına gelelim.
Buraya şuna benzer bir şey yazalım: Please Add Turkish Language to Zoom. Then, I can use it more comfortably. Best Wishes.
Bir kez taba basalım ve Submit Feedback Send Feedback geri bildirim gönder düğmesine basalım. Hepsi bu. Çok daha fazla geri bildirim, çok daha fazla ses anlamına gelecektir.
Web Zoom Ayarları
Zoom aslında hem bilgisayar, hem mobil cihaz hem de web sayfası üzerinden yönetilebilen bir platform. Esas Zoom hesabımızı aldığımız web sayfası zoom.us adresi ve bu sayfaya girilip bir çok ayar yapılabilir. Burada yapılan ayarlar hem bilgisayar, hem mobil uygulamayı etkileyecektir. Zoom web sayfasındaki ayarlara gitmek için iki yolumuz var.
Birincisi bilgisayar Zoom uygulamasının Setting bölümü üzerinden. Burada Generel, genel kategorisi seçilir ve tab ile ilerleyerek View More Settings Open in Your Default Browser, Daha fazla ayar gör varsayılan web tarayıcınızda açılır düğmesine basılır.
Bağlantı listesi yapılarak Sign In bağlantısı bulunur, içine girilir ve zoom kullanıcı adı ve şifresiyle oturum açılır.
Burada yön tuşları veya Ctrl+F tuşlarına basılarak arama alanına Settings yazılır ve Settings menüsü bulunarak giriş tuşuna basılır.
Eğer oturum zaten açıksa, web sayfasına girişin ardından önce My Accounts bağlantısına girilir sonrasında Settings bölümüne ulaşılır.
Settings yani ayarlar ana bölümünde 3 temel sekme bizi karşılar: Meeting, Recording, Telephone, yani toplantı, kayıt ve telefon sekmeleri. Burada en kritik ayarlar varsayılan olarak seçili gelen Meeting yani toplantı sekmesindedir. Ayarlar arasında gezinmek için H ve Shift+H tuşlarına basılabilir. Klavye üzerinden kullanım yapıyorsanız doğrudan 4’e basarak başlık seviyesi 4 içinde bulunan tüm ayarları görebilirsiniz. Başlıkla bir ayar üzerine geldikten sonra aşağı yön tuşuyla ilerlenerek ayar kontrolüne ulaşılır. Eğer bu kontrol seçiliyse ekran okuyucumuz “Basıldı” seçili değilse, “basılı değil” diyecektir. Ayarı değiştirmek için girişe basabiliriz.
Bazı ayarları değiştirdiğimizde, Zoom bizden doğrulama isteyebilir. Bu durumlarda ayarı açıyorsak Turn On,, kapatıyorsak Turn Of düğmesine basmalıyız. H ile ayarı bulduktan sonra aşağı yukarı yön tuşuyla ayarla ilgili diğer kontroller arasında gezmemiz gerekecektir. Bir tek basılı düğme değil, zaman zaman seçebileceğimiz çeşitli onay kutuları da bu bölümde yer alır.
Bu ayarları yönetme bilgisinden sonra gelin burada bizi ilgilendirebilecek bazı ayarlara bir göz atalım.
Require a Password: Toplantılar için şifre gerektirmesi 3 başlık altında ayrı ayrı ayarlanabilmektedir. When Scheduling new Meetings, Instant Meetings, Personal Meeting ID PMI. Yani toplantı planlarken, anlık toplantı başlatırken ve Kişisel Toplantı ID’si kullanırken. Her 3 durum için toplantılara katılımda şifre gerekip gerekmeyeceğini ayarlayabiliriz.
Autosaving chats: Bu anahtar açıldığında toplantıdaki yazışmalar otomatik olarak kaydedilir.
File Transfer: Bu anahtar açıldığında eğer zoom sürümümüz destekliyorsa zoom yazışma alanına dosya gönderebiliriz. Varsayılan olarak kapalı olan bu anahtarı ben açık hale getirdim. Ardından Zoom uygulamasında Alt+H ile açılan Chat bölümünde Shift+Tab ile ilerlerken File düğmesi belirir buna basıp bilgisayarımızdan bir dosya seçerek katılımcılara gönderebiliriz.
Co-host: Varsayılan olarak kapalı gelen ve açtığım bir anahtar da Eş yönetici anlamına gelen Co-host anahtarıdır. Bu anahtar açık hale getirildiğinde, Bir toplantı başlattığınızda dilediğiniz bir katılımcıya eş yöneticilik verebilirsiniz. Örneğin, öğretmensiniz ve bir sunum yaparken parmak kaldıran, söz isteyen kişileri görmesi için bir öğrencinizi görevlendirmek istiyorsunuz. Bu durumda geçici olarak öğrencinize eş yöneticilik yetkisi vererek ders sürecinin yükünü paylaşabilirsiniz.
Breakout Room: Bir sınıfta öğrencilerinizi alt gruplara ayırıp bir grup çalışması yapmak istiyorsanız, bu anahtarı da açık hale getirin. Böylece toplantı ekranında bir toplantıyı küçük odalara bölüp katılımcıları buralara dağıtma şansınız olacak. Her ne kadar bu ayarı açık hale getirsem de, henüz erişilebilir ve pratik biçimde öğrencileri odalara gönderme işini yapamadığımı belirtmek isterim.
Show a “Join From Browser” Link: bu ayar kişilere zoom uygulamaları olmasa bile bir toplantıya doğrudan kendi web tarayıcıları üzerinden katılım imkanı sunan bir bağlantı da veriyor. Zoom bu şekilde katılımda bazı kısıtlar olduğunu söylüyor. Doğrudan test etmediğim bir ayar.
Allow Live Streaming Meetings: Bu anahtar açık hale getirildiğinde Zoom toplantılarının Facebook, Youtube gibi platformlardan canlı yayınlanmasının önü açılmış olur. Canlı yayın için lisanslı kullanıcı olmak gerekebilir. Bu anahtar açıldıktan sonra aşağı yön tuşuyla ilerlenerek Facebook, Youtube gibi onay kutularından dilenen işaretlenebilir. Ayarın açılması ardından bir toplantı başlatıldığında ekranda More Meeting Control adlı yeni bir bölüm belirecektir. Bu menü açıldığında toplantıyı odalara bölme ve canlı yayın başlatma gibi düğmeler burada görülür.
Toplantı sekmesinin altında bulunan Recording, kayıt sekmesinde ise Lokal ve bulut olarak kayda izin verilip verilmeyeceği, otomatik kayıt, bulut kayıtlarına kimlerin erişebileceği gibi ayarlar yapılabilir.
Bilgisayar içinde yukarıda bahsettiğimiz üzere New Meeting Options içindeki Personal Meeting ID alt menüsünde bulunan PMI Settings içinden ulaşılan bazı ayarlar şunlardır:
Personal Meeting ID: Pro hesabınız varsa bu Numara değiştirilebilir.
Require Meeting Password: Bu alana toplantı odanız için şifre yazılıdır ve bunu değiştirebilirsiniz. Zoom 5 Nisan itibarıyla Oda şifresi koymayı zorunlu hale getirmiştir.
Video Host: Yönetici kişinin videosunun açık veya kapalı olacağını belirler.
Video Participants: katılımcıların videosunun açık veya kapalı olacağını belirler.
Liste kutusu: Burada Hangi ses kaynağıyla bağlantı kurulacağı belirlenir Bilgisayar Ses kartı, Telefon Ses kartı, üçüncü parti bir ses veya varsayılan şekilde gelen bilgisayar ve telefon bir arada seçenekleri vardır.
Dialing From: Zoomun çoğu kişi tarafından bilinmeyen bir özelliği de telefon kullanılarak da bağlantı kurulabilmesidir. Her ülke için tanımlı telefon numaraları vardır ve bu numara aranıp verilen Toplantı numarası ve şifresi girildikten sonra kareye basılarak toplantı odalarına bağlanılabilir. İşte burada davet mesajında gösterilecek ülkeler seçilebilir. Türkiye’de telefon kullanılan ülkeler arasındadır.
Advanced Meeting Options Gelişmiş Seçenekler açıldığında da şu öğeleri görürüz.
Enable Waiting Room: Bu onay kutusu işaretlenirse, Katılımcılar siz onları kabul edene kadar bir bekleme odasında bekletilir. Siz dilediğiniz katılımcıyı daha sonra odaya alabilirsiniz. Belirli grup çalışmaları yapılırken faydalı olabilir.
Enable Join Before Host: Bu da katılımcıların siz odaya gelmeden odaya girip giremeyeceklerini belirler. Eğer işareti kaldırırsanız katılımcılar sizden önce odaya giremez.
Mute Participants on Entry: Bu ayar oldukça önemlidir. İşaretlenirse Katılımcılar odaya geldiklerinde sesleri kapalıdır. Böylece ses açık yaşanan kazaların önüne geçilmiş olur. Katılımcıların kendi seslerini açıp açmama izni başka bir ayar yerinde olduğundan onu sonra anlatacağım.
Only Authenticated Users Can Join: Zoom içinde üye olmasanız bile size gönderilen bir davet bağlantısına tıklayıp zoom ile odalara girebilirsiniz. Ancak bu onay kutusu işaretlenirse Zoom üyesi olmayanlar odanıza giremez.
Automatically Record Meeting: Toplantı sahibi olarak isterseniz toplantınızı başladığınız an otomatik olarak kaydedebilirsiniz.
iOS cihazlarda benzer toplantı seçeneklerine ulaşmak için Meetings sekmesine girip Buradaki toplantı numaranızın yanında bulunan Edit düğmesine basmanız gerekir. Bilgisayara göre ayarlar daha kısıtlıdır. Buradaki ayarlar şunlardır.
Host Video ve participant video: Bu anahtarlar yönetici ve katılımcıların video durumlarını kontrol Eder.
Audio Option: Buraya girildiğinde hem telefonla aranacak ülke seçimi yapılabilir, hem de hangi ses sisteminin kullanılacağı seçilebilir. Bilgisayarla aynı şeyler bulunur.
Enable Waiting Room, Allow Join Before Host, Automatically Record Meeting anahtarları burada da vardır. Yani bekleme odası, yöneticiden önce toplantıya girme izni ve toplantının otomatik kaydedilmesi. iPhone ile toplantı ancak buluta kaydedilebilmektedir, bunun içinde pro hesabı gereklidir.
iOS cihazlardaki bilgisayarda göremediğim bir ayar ise Alternative Host düğmesidir. Zoom üyeliği olan birini toplantının alternatif yönetici olarak belirleyebilir ve siz yokken onun yönetici olmasını sağlayabilirsiniz.
Ayarlardaki son düğme ise Allow Join Meeting seçeneğidir ve var sayılan olarak Everyone yani herkes seçeneği işaretlidir. Yani buradan yalnızca zoom üyesi olanların da toplantıya katılmasını ayarlayabilirsiniz.
Görüşmeye başladıktan sonra sesinizin karşı tarafa gitmesini istemediğiniz durumlar için mikrofon işaretine yani “Mute” seçeneğine tıklayabilirsiniz. Sesi tekrar açmak istediğinizde de yine aynı yere tıklamanız gerekiyor. Birçok kullanıcı Zoom’da ses gelmiyor yönünde şikayette bulunuyor. Eğer ses ile ilgili sorun yaşıyorsanız mikrofon ikonu yanındaki ok işaretine tıkladığınızda açılacak olan pencereden “audio settings”i seçerek mikrofon ve hoparlör ayarlarınızı kontrol edebilirsiniz.
Zoom uygulaması kamera kapatma seçeneği de sunuyor. Ses gibi görüntünüzü de “Stop Video” seçeneği ile kapatıp sonrasında yeniden açabilirsiniz. Dilerseniz görüşme boyunca kameranızı kapalı tutabilirsiniz.
Bir toplantıya katılacaksınız ancak bulunduğunuz ortam dağınık ya da karşı taraftan görünmeye pek uygun değil. Bu durumda Zoom arka plan değişikliği seçeneğini kullanabilirsiniz. Sol alt köşede bulunan video ikonu yanındaki ok işaretine tıkladığınızda açılan pencereden “Choose Virtual Background” seçeneği ile arka plan için bir görsel seçebilirsiniz.
Zoom ekran paylaşımı yapmanıza da imkan tanıyor. “Share Screen” seçeneği ile toplantı sırasında kendi ekranınızda açacağınız dosyaları katılımcıların görmesini sağlayabilirsiniz.
Sesli dosyalarda sesin karşı tarafa ulaşması için “Share computer sound” ibaresini işaretlemeyi unutmayın.
Ekran paylaşımı yaparken beyaz tahta da kullanıp anlatmak istediklerinizi anlık yazılı olarak karşı tarafa iletebilirsiniz. Çeşitli işaretlerle özellikle belirtmek istediğiniz noktalara dikkat çekebilirsiniz. Zoom çoklu ekran deneyimi sayesinde ekranınızdaki bilgileri paylaşırken katılımcıları da karşınızda görmeye devam edersiniz.
Chat seçeneği ile tüm kullanıcılara ya da seçeceğiniz kullanıcıya yazılı mesajlarınızı anlık olarak iletebilirsiniz.
Toast, Android uygulamalarda kullanıcılara uyarı veya bilgilendirme mesajları verilmesini sağlayan, bunun dışında uygulama test aşamasında işlemlerin gerçekleşip gerçekleşmediği hakkında bilgi edinmek amaçlı kullanılan mesaj türüdür.
Ayrıca, hata ayıklama amacıyla da kullanabilirsiniz. Bir tost, küçük bir açılır pencerede bir işlem hakkında basit geri bildirim sağlar.
Toast Message, Javascript’deki alert, Form Application’lardaki msgbox yada messagebox gibi anlayabiliriz. Ekrana veri yazdırmak için kullanılıyor.
Nasıl Kullanılır?
Toast mesajları tasarlanarak kullanılacağı gibi default yani varsayılan şekilde de gösterilebilir. Bunu basit anlamda aşağıdaki kod bloğunu sınıf içine yazarak kullanabiliriz.
makeText methoduna baktığımızda üç parametre aldığını göreceksiniz.
İlki uygulama içeriğini yani contexti , Hangi activity bu işleme erişecek bilgisi gibi bilgileri tutar.
ikincisi kullanıcıya gösterilecek kısa mesajı, parametre olarak String veri bekler.
üçüncüsü de Toast mesajının ekranda gösterilme süresini belirtiyor.
Toast Message süre olarak iki integer değer alabilir;
Uzun toast message süresi –> Toast.LENGTH_LONG
Kısa toast message süresi –> Toast.LENGTH_SHORT
show (): Bu yöntem, Tost’u ekranda görüntülemek için kullanılır. Bu yöntem, Toast’un makeText () yöntemini kullanarak oluşturduğumuz metni görüntüler.
Yukarıdaki şekilde kullanıldığında mesaj, kısa süreli ekranda görünür. Ama eğer uzun süreli görünmesini istiyorsak Toast.LENGTH_SHORT kısmını Toast.LENGTH_LONG şeklinde değiştirebiliriz.
this yerine bazen getApplicationContext() olarak da görebilirsiniz, her ikiside çalışır.
Yapmış olduğumuz çalışma test amaçlı ve kodların işleyişini değinmek amaçlı, onCreate metodu içinde çalıştırdık.
Toast nesnenizin yerini belirleme
Ekranın alt kısmında, yatay olarak ortalanmış standart bir kısa mesaj bildirimi görünür. Bu konumu setGravity(int, int, int) yöntemini kullanarak değiştirebilirsiniz. Bu yöntem üç parametreyi kabul eder: Bir Gravity sabiti, bir x konumu ofseti ve bir y konumu ofseti.
Örneğin, durum mesajının sol üst köşede görünmesi gerektiğine karar verirseniz yerçekimi (gravity) değerini şu şekilde ayarlayabilirsiniz:
İzin kelimesinin resmi anlamı, birisinin belirli bir şeyi yapmasına izin vermek anlamına gelir – herhangi bir işlem yapılması için verilen izin veya izindir. Android dünyasında, izinler mektup tanımını takip ediyor. Android uygulamaları, bazıları kullanıcılardan izin gerektiren bir dizi işlem gerçekleştirmek üzere oluşturulmuştur.
Bu yazı da Android’in izinlerini nasıl sınıflandırdığını ve kullanıcılardan nasıl izin alacağınızı anlamaya çalışacağız. Bu izinler doğru şekilde kullanılmazsa, uygulamanın çökmesine neden olabilir.
Varsayılan olarak, bir Android uygulaması kendisine verilen sıfır izinlerle başlar. Uygulamanın, cihazın korumalı özelliklerinden herhangi birini kullanması gerektiğinde (ağ istekleri gönderme, kameraya erişme, SMS gönderme vb.), kullanıcının bunu yapması için uygun izin alması gerekir.
Yani Android’in izin sistemi, kurulum sırasında bu izinlerin istenmesi nedeniyle baştan beri en büyük güvenlik sorunlarından biridir. Uygulama bir kez yüklendiğinde, herhangi bir kullanıcının izni ile tam olarak ne yaptığını kabul etmeden, herhangi bir kullanıcının onayı olmadan verilen tüm şeylere erişebiliyordu. Bu güvenlik zayıflığıyla kullanıcının kişisel verilerini toplamaya ve bunları kötü bir şekilde kullanmaya çalışan çok fazla yazılım mevcuttu. Android özgürlüktü ama bu sebepten de çok eleştiriliyordu.
Özgürlüktü ama dezavantajı da oldukça açıktı: geliştiriciler veri toplamak için izin almaya ve kullanıcının gizliliğini ihlal etmeye başladı. Google, uygulamanın söz konusu izinleri gerçekten gerektirip gerektirmediğini kontrol etmediğinden ve kullanıcının belirli izinleri sağlama ve uygulamayı kullanmaya devam etme seçeneği bulunmadığından, geliştiriciler sistem bilgisine veya mikrofona herhangi bir kısıtlama olmadan erişme konusunda çok rahattılar
.
Android içerisinde 130’dan fazla farklı izin türü vardır. Geliştiricilerin bunlardan her biri için izin alması zordu. Daha da kötüsü, uygulamanızın kullanıcıların kaç tane iznine ihtiyacı olduğunu görmelerinin korkutuculuğundan ziyade neden bu kadar çok izne ihtiyacınız olduğunu kullanıcıya açıklamak çok daha zordur.
Android M (Marshmallow , Android 6.0, API 23)
İOS’un aksine, Android uygulama izinlerine partiye biraz geç geldi. Android Marshmallow (Android M), 5 Ekim 2015 tarihinde piyasaya sürüldü.
Marshmallow’dan önce, izinler kurulum zamanında ele alınmış AndroidManifest.xml ve proje içerisinde belirtilmiştir . İzinlerin tam listesi burada bulunabilir.
Marshmallow’dan önce izinler çok daha basittir (API 23). Tüm izinler kurulum sırasında ele alındı. Bir kullanıcı Google Play Store’dan bir uygulama yüklemeye gittiğinde , kullanıcıya uygulamanın gerekli kıldığı izinlerin bir listesi sunuldu (bazı kişiler buna “izin duvarı” olarak adlandırılıyordu. Kullanıcı tüm izinleri kabul edip devam edebilirdi. Uygulamayı yüklemek veya uygulamayı yüklememeye karar vermekle, kullanıcı izinlerin tamamına izin veriyordu ya da hiç birine izin vermiyordu.Uygulama için yalnızca belirli izinlervermenin bir yolu yoktu ve kullanıcının uygulama yüklendikten sonra belirli izinleri iptal etmesinin bir yolu yoktu.
Android Marshmallow’un halka açık sürümüyle Google, Android için çalışma zamanı izinlerini sundu ve böylece izinler alanını daha iyi hale getirdi. Android Marshmallow, yalnızca izinleri basitleştirmek değil, aynı zamanda gereken izin sayısını azaltmak için uygulama izinlerinde tamamen yeni bir uygulama sunar.
Peki daha önce başlatılmış olan uygulamaya ne oldu?
Eski uygulamalar Android Marshmallow’da çalışacak mı? TargetSdkVersion 22 ya da daha az ise cevap evet .
Bu yeni izin sistemi şu anda size biraz panik getirebilir. “Hey! 3 yıl önce başlattığım uygulamama ne oldu. Android 6.0 aygıtına yüklenmişse, bu davranış da geçerli mi? Uygulamam da çökecek mi?!?”
Endişelenme. Android ekibi çoktan düşünmüş. Uygulamanın targetSdkVersion değeri 23’ten küçükse, uygulamanın henüz yeni izin sistemiyle test edilmediği ve aynı eski davranışa geçeceği varsayılır: kullanıcı yükleme zamanında her bir izni kabul etmek zorundadır ve hepsine izin verilir kurulduktan sonra!
Sonuç olarak, uygulama önceki gibi mükemmel şekilde çalışacaktır. Yine de, kullanıcının bundan sonra hala bir izni iptal edebileceğini unutmayın! Her ne kadar Android 6.0 bunu yapmaya çalıştıklarında kullanıcıyı uyarıyorlar ancak yine de iptal edebiliyorlar.
Şu an kafandaki bir sonraki soru. Peki başvurum çökecek mi?
Android ekibi aracılığıyla Tanrı’dan gönderilen böylesi bir nezaket. TargetSdkVersion uygulamasının 23’ten daha az olduğu uygulamada izinli kullanıcının iptal edilmesini gerektiren bir işlev çağırdığımızda, İstisna atılmaz. Bunun yerine sadece hiçbir şey yapmaz. Değeri döndüren işlev için nulldöndürür veya 0 duruma göre değişir.
Android 6.0 Marshmallow’da, uygulama kurulum sırasında herhangi bir izin verilmez. Bunun yerine, uygulama çalışma zamanında kullanıcıdan birer birer izin istemelidir.
Sağdaki reismde yani Api 23 den sonra geliştiricinin, kullanıcının henüz izin vermemiş olması gereken izni gerektiren bazı işlevleri çağırmayı denemesi durumunda, işlev aniden uygulamanın çökmesine neden olacak bir İstisna atar.
Ayrıca, kullanıcı telefonun Ayarlar uygulamasını kullanarak verilen izni istediği zaman iptal edebilir.
Şimdi geliştirici artık uygulama kurulumunda tüm izinlere sahip değil. Bunun yerine, geliştiricinin bir resmi tıklatmak veya bir dosyayı kaydetmek için kullanıcının deposuna erişmek için kamerayı kullanmak gibi belirli bir işlemi gerçekleştirme iznini istemesi gerekir. Google ayrıca Android’deki izinler kümesini normal ve tehlikeli izinlere ayırdı .
Kurulum sırasında otomatik olarak verilecek ve iptal edilemeyecek bazı izinler vardır. Buna Normal İzin (PROTECTION_NORMAL) diyoruz.
Normal izinler, kullanıcının gizliliği veya cihazın çalışması için risk teşkil etmeyen izinlerdir. Sistem bu izinleri otomatik olarak verir. Bunlar arasında internete bağlanmak, ağ, Bluetooth, wifi ve NFC bilgilerini almak, alarmları ve duvar kağıtlarını ayarlamak ve bir cihazdaki ses ayarlarını değiştirmek sayılabilir.
Normal izinler, uygulamanızın uygulama sanal alanı dışındaki verilere veya kaynaklara erişmesi gereken alanları kapsar, ancak kullanıcının gizliliği veya diğer uygulamaların çalışması için çok az risk olduğu yerlerdir. Örneğin, saat dilimini ayarlama izni normal bir izindir.
Bir uygulama normal bir izne ihtiyaç duyduğunu beyan ederse, sistem otomatik olarak bu izni yükleme sırasında uygulamayı verir. Sistem, kullanıcıdan normal izinler vermesini istemez ve kullanıcılar bu izinleri iptal edemez.
Android 9’dan itibaren (API seviyesi 28), aşağıdaki izinler şöyle sınıflandırılır PROTECTION_NORMAL:
Sadece basitçe bu izin isteklerini AndroidManifest.xml dosyasına yazın, gayet iyi sonuç verecektir. Bu izinler kullanıcı tarafından İptal edilemediğinden yazılım içerisinde bu listelenen izinleri kontrol etmeniz gerekmez.
Sistem bu uygulama izinlerini yükleme sırasında verir, ancak yalnızca izin kullanmaya çalışan uygulama, izni tanımlayan uygulama ile aynı sertifika ile imzalandığında verilir.
Android 8.1’den itibaren (API seviyesi 27), üçüncü taraf uygulamaların kullanabileceği aşağıdaki izinler şöyle sınıflandırılır PROTECTION_SIGNATURE:
Tehlikeli izinler, uygulamanın, kullanıcının kişisel bilgilerini içeren veri veya kaynakları istediği veya kullanıcının depolanan verilerini veya diğer uygulamaların çalışmasını etkileyebileceği alanları kapsar. kullanıcının gizliliğini veya cihazın çalışmasını potansiyel olarak etkileyebilecek izinlerdir. Kullanıcı açıkça bu izinleri vermeyi kabul etmelidir. Bunlar, kameraya, rehbere, konuma, mikrofona, sensörlere, SMS’e ve depolamaya erişmeyi içerir.
Örneğin, kullanıcının bağlantılarını okuyabilmek tehlikeli bir izindir. Bir uygulama tehlikeli bir izin gerektirdiğini bildirirse, kullanıcının açıkça uygulamaya izin vermesi gerekir. Kullanıcı izni onaylayana kadar, uygulamanız bu izne bağlı işlevler sağlayamaz.
Normal ve tehlikeli izinler gibi davranmayan birkaç izin vardır. SYSTEM_ALERT_WINDOWve WRITE_SETTINGSözellikle hassastır, bu nedenle çoğu uygulama bunları kullanmamalı. Bir uygulama şu izinlere birini gerekiyorsa, apaçık izne beyan, gerekir ve kullanıcının izni talep eden bir niyet gönderin. Sistem, kullanıcıya ayrıntılı bir yönetim ekranı göstererek amacına cevap verir.
Android sistemi tarafından sağlanan tüm izinler adresinde bulunabilir Manifest.permission
İzin Grupları
İzinler, bir cihazın yetenekleri veya özellikleriyle ilgili gruplar halinde düzenlenir. Bu sistem altında, izin talepleri grup düzeyinde ele alınmakta ve tek bir izin grubu, uygulama bildiriminde birkaç izin beyanına karşılık gelmektedir. Örneğin, SMS grubu hem bildirimleri hem READ_SMSde RECEIVE_SMSbildirimleri içerir. Bu şekilde gruplama izinleri, kullanıcının karmaşık ve teknik izin talepleri tarafından boğulmadan daha anlamlı ve bilinçli seçimler yapmasını sağlar.
Tehlikeli izinler kendi içerisinde gruplara ayrılmıştır. İzinler, dokuz gruba ayrılarak kullanıcıların bir grup halinde bir araya getirilerek tek bir işlemle kapsanan tüm izinleri vermelerini sağlar.
Örneğin, Bu, kullanıcının konumunu bulmak için GPS’i kullanmanız gerekirse, ACCESS_FINE_LOCATION ve ACCESS_COARSE_LOCATION gibi 2 adet izin belirtmeniz anlamına geliyordu ya da bir kullanıcıya Rehber’i görüntüleme, düzenleme ve ekleme izni vermek için 3 adet izin belirtmek gerekiyordu.
Bunun yerine izinleri tek tek almak yerine izin grubuna (Kişiler adı verilen) izin istemek daha etkilidir.
İzin Grupları Konum, Rehber, Telefon, Sensörler, SMS ve Depolama gibi benzer işlemleri gerçekleştiren izinleri basitleştirmeye çalışır. Bir uygulama grubu şu anda tek bir izin grubuna bir ila yedi izin arasında herhangi bir yerde bir araya geliyor. Bu, bir gruptaki tüm izinlerin tek seferde talep edebileceğiniz anlamına gelir!
Tüm tehlikeli Android izinleri izin gruplarına aittir. Herhangi bir izin, koruma seviyesinden bağımsız olarak bir izin grubuna ait olabilir. Bununla birlikte, bir izin grubu yalnızca izin tehlikeli olduğunda kullanıcı deneyimini etkiler.
Cihaz Android 6.0 kullanıyorsa (API seviye 23) ve uygulamanın targetSdkVersion23 veya daha üstü ise, uygulamanız tehlikeli bir izin istediğinde aşağıdaki sistem davranışı uygulanır:
Uygulamanın izin grubunda şu anda herhangi bir izni yoksa, sistem, uygulamanın erişmek istediği izin grubunu tanımlayan kullanıcıya izin isteği iletişim kutusunu gösterir. İletişim kutusu, o gruptaki belirli izni açıklamıyor. Örneğin, bir uygulama READ_CONTACTSizin isterse, sistem iletişim kutusu sadece uygulamanın cihazın bağlantılarına erişmesi gerektiğini söyler. Kullanıcı onay verirse, sistem uygulamaya sadece istediği izni verir.
Uygulamaya, aynı izin grubunda başka bir tehlikeli izin verilmişse, sistem kullanıcı ile herhangi bir etkileşime girmeden derhal izni verir. Örneğin, bir uygulamanın daha önce talep etmesi ve READ_CONTACTSizin verilmiş olması ve daha sonra talep WRITE_CONTACTSetmesi durumunda, sistem, izinler iletişim kutusunu kullanıcıya göstermeden hemen bu izni verir.
Cihaz Android 5.1 kullanıyorsa (API seviye 22) veya daha düşükse veya uygulama targetSdkVersion22 veya daha düşükse, sistem kullanıcıdan yükleme sırasında izinleri vermesini ister. Bir kez daha, sistem kullanıcıya bireysel izinleri değil, uygulamanın hangi izin grubunu gerektirdiğini söyler . Örneğin, bir uygulama READ_CONTACTSkurulum istediğinde , iletişim kutusu Rehber grubunu listeler. Kullanıcı kabul ettiğinde, uygulamaya yalnızca READ_CONTACTSizin verilir.
Not: Kullanıcı, aynı grupta başka bir izin vermiş olsa bile, uygulamanızın ihtiyacı olan her izni açıkça talep etmesi gerekir. Ek olarak, izinlerin gruplara ayrılması gelecekteki Android sürümlerinde değişebilir. Kodunuz, aynı grupta bulunan belirli bir izin grubuna bağlı bir mantığa sahip olmamalıdır.
Aygıttan mikrofon sesine erişimle ilgili izinler için kullanılır. Telefon görüşmelerinin de ses yakaladığını ancak ayrı (daha görünür) bir izin grubunda olduğunu unutmayın.
Manifest.permission.RECORD_AUDIO (Mikrofon ile kayıt)
Artık uygulamamızın yeni Çalışma Zamanı İznini mükemmel bir şekilde desteklemesinin zamanı geldi. Önce compileSdkVersion ve targetSdkVersion ayarlarını 23 yaparak başlayalım.
Dikkat:Manfest izni verilmezse uygulama kilitlenir.
İzinler, aşağıdaki tablo gibi İzin Grubunda gruplandırılmıştır .
Bir uygulamada tehlikeli kategorisindeki bir izne ihtiyaç varsa, bu izin kullanıcı tarafından daha önce onaylanmış bile olsa her seferinde uygulama tarafından kontrol edilmelidir. Çünkü kullanıcı verdiği izinden istediği an cayma hakkına sahiptir. Telefonun “Ayarlar – Uygulamalar – İlgili Uygulama – İzinler” kısmından bu işlemi yapabilir.
Android uygulamamız tehlikeli kategorisindeki bir izne ihtiyaç duyarsa, bu yetki için mutlaka kullanıcıya sorulması gerekir. Bir sonraki adım, izin verilip verilmediğini kontrol etmek için bir işlev oluşturmaktır.
//Öyleyse önce kullanıcıdan izin istemek için bir iletişim kutusu çağıralım. Sonra yeni bir kişi oluşturarak bir sonraki adıma geçebiliriz.
Not:Bir izin grubunda herhangi bir izin verilirse aynı gruptaki başka bir izin de otomatik olarak verilecektir.
Yani, bir kez WRITE_CONTACTS izni verildiyse READ_CONTACTS ve GET_ACCOUNTS izinleri de otomatik olarak verilir.
Uygulama tarafından izin kontrolü ContextCompat.checkSelfPermission(Context context, String permission)metodu ile yapılır.
Bu metotta kullanıcı
izin verdiğindePackageManager.PERMISSION_GRANTED döndürülürken,
izin vermediğinde ise PackageManager.PERMISSION_DENIED döndürülür.
private void izin_Kontrolet_Al() {
if (ContextCompat.checkSelfPermission(this, Manifest.permission.CALL_PHONE) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
//Önceden izin VERİLMİŞ öyleyse Serbestçe istediğimizi yapalım.
yapilacaklar();
} else {
// Önceden izin verilmemiş öyleyse İZİN İSTEYELİM
ActivityCompat.requestPermissions(this, new String[]{Manifest.permission.CALL_PHONE}, ONAY_KODU);
}
return;
}
2. İzin önceden alınmadıysa izin isteyelim
requestPermissions(String [] izinler, int ONAY_KODU)
İzin alma işlemi için android sistemine ait standart bir dialog mevcuttur. Bu dialog requestPermissions() metodu ile çağrılır ve özelleştirilemez.
Activity izni almak için (Üstteki kodlara ekleme yapalım)
Daha önceden izin verilmişse, çalıştırılacak kodlar çağrılıyor, bu örnekte yapilacaklar() çağrılıyor.
İzin verilmediyse requestPermissions(context, new String [] {izinler}, int ONAY_KODU) ile izin istemek için aşağıdaki gibi bir iletişim kutusunu çağırılıyor.
final private int ONAY_KODU = 1234;
private void izin_Kontrolet_Al() {
if (ContextCompat.checkSelfPermission(this, Manifest.permission.CALL_PHONE) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
//Önceden izin VERİLMİŞ öyleyse Serbestçe istediğimizi yapalım.
yapilacaklar();
} else {
// Önceden izin verilmemiş öyleyse İZİN İSTEYELİM
ActivityCompat.requestPermissions(this, new String[]{Manifest.permission.CALL_PHONE}, ONAY_KODU);
}
return;
}
İzin grubu simgesi
Uygulama ismi
“Bir daha asla sorma” onay kutusu (Bir kullanıcı iki kez izin vermezse bu görüntülenir)
Çoklu diyaloglar için gösterge
Aksiyon
3. İzin verilip verilmediğini kontrol edelim
İzin istedik ama izin verildi mi acaba? İşlem sonucunda izin verilip verilmediğini kontrol etmek için ise
onRequestPermissionsResult (int permsRequestCode, String [] izinleri, int [] grantResults)
Yukarıdaki kodda, istek kodunun izin talep ederken tarafımızdan gönderilen istek koduyla eşleşip eşleşmediğini kontrol ediyoruz. İstek kodu eşleşirse, kullanıcının izin verdiği veya reddedildiği izinleri kontrol ediyoruz. Kullanıcı izin verirse, CALL_PHONE başlatabiliriz, aksi takdirde kullanıcının izin vermesine izin verecek bir mesaj gösterebiliriz.
4. izin almadan önce neden izin istediğimizi izah edelim
Eğer kullanıcı izin için ilk kez çıkan dialog’a izin vermeyip, yeniden o özelliği kullanmaya çalışırsa, büyük ihtimalle o iznin ne için gerekli olduğunu anlamamıştır. Bu sebeple kullanıcıya standart izin dialog’u gösterilmeden önce, uygulamanın izne neden ihtiyacı olduğunu anlatan bir açıklama gösterilmelidir. Eğer kullanıcı açıklamaya ikna olup izin vermeyi kabul ederse, standart izin penceresine yeniden yönlendirilir.
Android sistemi, kullanıcıya bir açıklama göstermenin gerekli olup olmadığına karar vermemizi kolaylaştıran bir metod sunmuştur:
shouldShowRequestPermissionRationale() metodu
true dönerse, kullanıcıya daha önceden android standart dialog’u gösterilmiş ve kullanıcı izni onaylamamıştır. Bu sebeple true döndüğü durumlarda önce iznin ne için gerekli olduğunu anlatan bir açıklama gösterilmesi ve kullanıcı bu açıklamayı onaylarsa standart izin dialog’una yönlendirilmesi gerekir.
İzin kullanıcıdan ilk defa istenecekse ya da kullanıcı “Never ask again” durumu onaylanmışsa metod false döner.
requestPermissions çağrılmadan önce biz izni neden talep ettiğimizi shouldShowRequestPermissionRationale metodu ile kullanıcıya bir pencerede gerekçe göstermemiz gerekir.
private void izin_Kontrolet_Al() {
int hasWriteContactsPermission = checkSelfPermission(Manifest.permission.CALL_PHONE);
if (hasWriteContactsPermission != PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
if (!shouldShowRequestPermissionRationale(Manifest.permission.CALL_PHONE)) {
showMessageOKCancel("Çağrı için izin vermeniz gerekir", new DialogInterface.OnClickListener() {
@Override
public void onClick(DialogInterface dialog, int which) {
requestPermissions(new String[] {Manifest.permission.CALL_PHONE}, ONAY_KODU);
}
});
return;
}
requestPermissions(new String[] {Manifest.permission.CALL_PHONE}, ONAY_KODU);
return;
}
yapilacaklar();
}
private void showMessageOKCancel(String message, DialogInterface.OnClickListener okListener) {
new AlertDialog.Builder(Eeeeeee.this)
.setMessage(message)
.setPositiveButton("OK", okListener)
.setNegativeButton("Cancel", null)
.create()
.show();
}
Birinci durumda açılan diyalog kutusunda neden izin istediğimizi açıklıyoruz.
İzine hayır derse pencere kapanıyor dolayısıyla “bir daha sorma” kutusunun işaretlenmesine engel olmuş oluyoruz. Uygulama tekrar açıldığında yine baştan alıyoruz. Bu yolla kullanıcının fikir değiştirmesinin önünü açmış oluyoruz. Diğer türlü “bir daha asla sorma” kutusunu işaretlerse kararından geri dönemeyeceği için ona bu yolla fikir değiştirme özgürlüğü vermiş oluyouruz.
İzine evet derse bu sefer 2.diyalog kutusunda izin talebinde bulunuyoruz..
İkinci durumda, herhangi bir izin verme diyalogu olmadan onRequestPermissionsResultçağrılacaktır PERMISSION_DENIED.
Buraya kadar olanlar kafa karıştırmaması için tek bir dosyada toplarsak;
package com.mobilprogramlar.ntzinal;
import android.Manifest;
import android.app.Activity;
import android.app.AlertDialog;
import android.content.DialogInterface;
import android.content.pm.PackageManager;
import android.os.Bundle;
import android.widget.Toast;
import androidx.annotation.NonNull;
public class Eeeeeee extends Activity {
final private int ONAY_KODU = 1234;
@Override
protected void onCreate(Bundle savedInstanceState) {
super.onCreate(savedInstanceState);
setContentView(R.layout.eeeeee);
izin_Kontrolet_Al();
}
public void yapilacaklar() {
Toast.makeText(getApplicationContext(), "yapilacaklar şunlar", Toast.LENGTH_LONG).show();
}
private void izin_Kontrolet_Al() {
int hasWriteContactsPermission = checkSelfPermission(Manifest.permission.CALL_PHONE);
if (hasWriteContactsPermission != PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
if (!shouldShowRequestPermissionRationale(Manifest.permission.CALL_PHONE)) {
showMessageOKCancel("Çağrı için izin vermeniz gerekir", new DialogInterface.OnClickListener() {
@Override
public void onClick(DialogInterface dialog, int which) {
requestPermissions(new String[] {Manifest.permission.CALL_PHONE}, ONAY_KODU);
}
});
return;
}
requestPermissions(new String[] {Manifest.permission.CALL_PHONE}, ONAY_KODU);
return;
}
yapilacaklar();
}
private void showMessageOKCancel(String message, DialogInterface.OnClickListener okListener) {
new AlertDialog.Builder(Eeeeeee.this)
.setMessage(message)
.setPositiveButton("OK", okListener)
.setNegativeButton("Cancel", null)
.create()
.show();
}
@Override
public void onRequestPermissionsResult(int requestCode, @NonNull String[] permissions, @NonNull int[] grantResults) {
//public void onRequestPermissionsResult(int requestCode, String[] permissions, int[] grantResults) {
super.onRequestPermissionsResult(requestCode, permissions, grantResults);
switch (requestCode) {
case ONAY_KODU: {
// CALL_PHONE izni verilip verilmediğini kontrol edin
if (grantResults[0] == PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
Toast.makeText(Eeeeeee.this, "CALL_PHONE izni VERİLDİ", Toast.LENGTH_SHORT).show();
yapilacaklar();
} else {
Toast.makeText(Eeeeeee.this, "CALL_PHONE izni REDDEDİLDİ", Toast.LENGTH_SHORT).show();
}
break;
}
default:
super.onRequestPermissionsResult(requestCode, permissions, grantResults);
}
}
}
Sonuç; önce isteyeceğimiz izin için bir pencere açarak sebebini anlatıyoruz. Tamam derse asıl izin penceresi çıkıyor ve izin talebinde bulunuyoruz.
Kullandığımız komutları özetlersek;
ContextCompat.checkSelfPermission () izni olup olmadığını kontrol etmek için verilir.
ActivityCompat.requestPermissions () izinleri istemek için. Birden fazla izin grubu ile birden fazla izin talep edilebilir.
ActivityCompat.shouldShowRequestPermissionRationale () , neden izin almak istediğine dair mantıklı bir mesaj göstermeye karar verdi.
onRequestPermissionsResult () , kullanıcının izin istemine verdiği yanıtı ele almak için.
Kesinlikle birden fazla izin gerektiren bazı özellikler var. Bir kerede yukarıdaki gibi aynı yöntemle birden fazla izin talep edebilirsiniz. Her neyse, her bir izin için de ‘Bir daha asla sorma’ durumunu kontrol etmeyi unutmayın.
final private int REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS = 124;
private void insertDummyContactWrapper() {
List<String> permissionsNeeded = new ArrayList<String>();
final List<String> permissionsList = new ArrayList<String>();
if (!addPermission(permissionsList, Manifest.permission.ACCESS_FINE_LOCATION))
permissionsNeeded.add("GPS");
if (!addPermission(permissionsList, Manifest.permission.READ_CONTACTS))
permissionsNeeded.add("Kişileri Oku");
if (!addPermission(permissionsList, Manifest.permission.WRITE_CONTACTS))
permissionsNeeded.add("Kişileri Yaz");
if (permissionsList.size() > 0) {
if (permissionsNeeded.size() > 0) {
// Need Rationale
String message = "Erişim izni vermeniz gerekiyor " + permissionsNeeded.get(0);
for (int i = 1; i < permissionsNeeded.size(); i++)
message = message + ", " + permissionsNeeded.get(i);
showMessageOKCancel(message,
new DialogInterface.OnClickListener() {
@Override
public void onClick(DialogInterface dialog, int which) {
requestPermissions(permissionsList.toArray(new String[permissionsList.size()]),
REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS);
}
});
return;
}
requestPermissions(permissionsList.toArray(new String[permissionsList.size()]),
REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS);
return;
}
insertDummyContact();
}
private boolean addPermission(List<String> permissionsList, String permission) {
if (checkSelfPermission(permission) != PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
permissionsList.add(permission);
// Gerekçe Seçeneğini Denetle
if (!shouldShowRequestPermissionRationale(permission))
return false;
}
return true;
}
Her bir izin verilen hibe sonucunu aldığında, sonuç aynı geri çağırma yöntemine gönderilir onRequestPermissionsResult. Kaynak kodun daha temiz ve daha okunaklı görünmesi için HashMap kullanılabilir.
@Override
public void onRequestPermissionsResult(int requestCode, String[] permissions, int[] grantResults) {
switch (requestCode) {
case REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS:
{
Map<String, Integer> perms = new HashMap<String, Integer>();
// ilk
perms.put(Manifest.permission.ACCESS_FINE_LOCATION, PackageManager.PERMISSION_GRANTED);
perms.put(Manifest.permission.READ_CONTACTS, PackageManager.PERMISSION_GRANTED);
perms.put(Manifest.permission.WRITE_CONTACTS, PackageManager.PERMISSION_GRANTED);
// Sonuçları doldurun
for (int i = 0; i < permissions.length; i++)
perms.put(permissions[i], grantResults[i]);
// ACCESS_FINE_LOCATION için kontrol et
if (perms.get(Manifest.permission.ACCESS_FINE_LOCATION) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED
&& perms.get(Manifest.permission.READ_CONTACTS) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED
&& perms.get(Manifest.permission.WRITE_CONTACTS) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
// Tüm İzin Verildi
insertDummyContact();
} else {
// İzin reddedildi
Toast.makeText(MainActivity.this, "Bazı İzin Reddedildi", Toast.LENGTH_SHORT)
.show();
}
}
break;
default:
super.onRequestPermissionsResult(requestCode, permissions, grantResults);
}
}
Kodların tamamın birarada;
package com.mobilprogramlar.uygulamazinleri2;
import androidx.appcompat.app.AlertDialog;
import androidx.appcompat.app.AppCompatActivity;
import android.Manifest;
import android.content.ContentProviderOperation;
import android.content.ContentResolver;
import android.content.DialogInterface;
import android.content.OperationApplicationException;
import android.content.pm.PackageManager;
import android.os.Bundle;
import android.os.RemoteException;
import android.provider.ContactsContract;
import android.util.Log;
import android.widget.Toast;
import java.util.ArrayList;
import java.util.HashMap;
import java.util.List;
import java.util.Map;
public class MainActivity extends AppCompatActivity {
final private int REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS = 124;
private static final String TAG = "İletişim";
@Override
protected void onCreate(Bundle savedInstanceState) {
super.onCreate(savedInstanceState);
setContentView(R.layout.activity_main);
insertDummyContactWrapper();
}
private void insertDummyContact() {
// Yeni bir temas kurmak için iki işlem gerekir.
ArrayList<ContentProviderOperation> operations = new ArrayList<ContentProviderOperation>(2);
// İlk önce, yeni bir raw kişisi kur.
ContentProviderOperation.Builder op = ContentProviderOperation.newInsert(ContactsContract.RawContacts.CONTENT_URI)
.withValue(ContactsContract.RawContacts.ACCOUNT_TYPE, null)
.withValue(ContactsContract.RawContacts.ACCOUNT_NAME, null);
operations.add(op.build());
// Ardından, kişinin adını ayarlayın.
op = ContentProviderOperation.newInsert(ContactsContract.Data.CONTENT_URI)
.withValueBackReference(ContactsContract.Data.RAW_CONTACT_ID, 0)
.withValue(ContactsContract.Data.MIMETYPE,
ContactsContract.CommonDataKinds.StructuredName.CONTENT_ITEM_TYPE)
.withValue(ContactsContract.CommonDataKinds.StructuredName.DISPLAY_NAME,
"__DUMMY CONTACT from runtime permissions sample");
operations.add(op.build());
// İşlemleri uygula.
ContentResolver resolver = getContentResolver();
try {
resolver.applyBatch(ContactsContract.AUTHORITY, operations);
} catch (RemoteException e) {
Log.d(TAG, "Yeni bir kişi eklenemedi: " + e.getMessage());
} catch (OperationApplicationException e) {
Log.d(TAG, "Yeni bir kişi eklenemedi\n: " + e.getMessage());
}
}
private void insertDummyContactWrapper() {
List<String> permissionsNeeded = new ArrayList<String>();
final List<String> permissionsList = new ArrayList<String>();
if (!addPermission(permissionsList, Manifest.permission.ACCESS_FINE_LOCATION))
permissionsNeeded.add("GPS");
if (!addPermission(permissionsList, Manifest.permission.READ_CONTACTS))
permissionsNeeded.add("Kişileri Oku");
if (!addPermission(permissionsList, Manifest.permission.WRITE_CONTACTS))
permissionsNeeded.add("Kişileri Yaz");
if (permissionsList.size() > 0) {
if (permissionsNeeded.size() > 0) {
// Need Rationale
String message = "Erişim izni vermeniz gerekiyor " + permissionsNeeded.get(0);
for (int i = 1; i < permissionsNeeded.size(); i++)
message = message + ", " + permissionsNeeded.get(i);
showMessageOKCancel(message,
new DialogInterface.OnClickListener() {
@Override
public void onClick(DialogInterface dialog, int which) {
requestPermissions(permissionsList.toArray(new String[permissionsList.size()]),
REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS);
}
});
return;
}
requestPermissions(permissionsList.toArray(new String[permissionsList.size()]),
REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS);
return;
}
insertDummyContact();
}
private boolean addPermission(List<String> permissionsList, String permission) {
if (checkSelfPermission(permission) != PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
permissionsList.add(permission);
// Gerekçe Seçeneğini Denetle
if (!shouldShowRequestPermissionRationale(permission))
return false;
}
return true;
}
@Override
public void onRequestPermissionsResult(int requestCode, String[] permissions, int[] grantResults) {
switch (requestCode) {
case REQUEST_CODE_ASK_MULTIPLE_PERMISSIONS:
{
Map<String, Integer> perms = new HashMap<String, Integer>();
// ilk
perms.put(Manifest.permission.ACCESS_FINE_LOCATION, PackageManager.PERMISSION_GRANTED);
perms.put(Manifest.permission.READ_CONTACTS, PackageManager.PERMISSION_GRANTED);
perms.put(Manifest.permission.WRITE_CONTACTS, PackageManager.PERMISSION_GRANTED);
// Sonuçları doldurun
for (int i = 0; i < permissions.length; i++)
perms.put(permissions[i], grantResults[i]);
// ACCESS_FINE_LOCATION için kontrol et
if (perms.get(Manifest.permission.ACCESS_FINE_LOCATION) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED
&& perms.get(Manifest.permission.READ_CONTACTS) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED
&& perms.get(Manifest.permission.WRITE_CONTACTS) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
// Tüm İzin Verildi
insertDummyContact();
} else {
// İzin reddedildi
Toast.makeText(MainActivity.this, "Bazı İzinler Reddedildi\n", Toast.LENGTH_SHORT).show();
}
}
break;
default:
super.onRequestPermissionsResult(requestCode, permissions, grantResults);
}
}
private void showMessageOKCancel(String message, DialogInterface.OnClickListener okListener) {
new AlertDialog.Builder(MainActivity.this)
.setMessage(message)
.setPositiveButton("Evet", okListener)
.setNegativeButton("Hayır", null)
.create()
.show();
}
}
Yukarıdaki kod Android 6.0 Marshmallow’da mükemmel çalışıyor olmasına rağmen. Maalesef Android’in Marshmallow öncesi Android’inde çökmesine neden olacak, çünkü bu işlevler API Seviye 23’e eklenmiş.
Düz yol, Sürüm Sürümü’nü aşağıdaki kodla kontrol edebilmenizdir.
Ancak kod daha da karmaşık olacak. Bu yüzden , bu şey için hazırlanmış olan Support Library v4’ten biraz yardım almanızı öneririm . Bu işlevleri şununla değiştirin:
if (ContextCompat.checkSelfPermission(thisActivity, Manifest.permission.CALL_PHONE) == PackageManager.PERMISSION_GRANTED){
//CALL_PHONE özelliği için kullanıcı zaten daha önceden yetki vermiştir. Bu yetki ile yapılmak istenen burada yapılır.
}
else {
// İzin için kullanıcıya açıkça sorulmalıdır.
}
Bu fonksiyon Android MarshMallow öncesi çağrılırsa, her zaman false geri döner.
shouldShowRequestPermissionRationale()
Kullanıcıya daha önceden android standart dialog’u gösterilmiş ve kullanıcı izni onaylamamışsa true döner
HER ZAMAN Support Library v4 deki checkSelfPermission, requestPermissions ve shouldShowRequestPermissionRationale fonksiyonlarını kullanmaya çalışın.
Bu şekilde uygulamanız aynı kod mantığına sahip herhangi bir Android sürümünde mükemmel bir şekilde çalışacaktır. Lütfen bu fonksiyonların bazı ek parametreler gerektirdiğini unutmayın: Context ya da Activity gibi.. Yapacak özel bir şey yok, sadece istediğini doğru bir şekilde iletin. İşte kaynak kod:
private void insertDummyContactWrapper() {
int hasWriteContactsPermission = ContextCompat.checkSelfPermission(MainActivity.this, Manifest.permission.WRITE_CONTACTS);
if (hasWriteContactsPermission != PackageManager.PERMISSION_GRANTED) {
if (!ActivityCompat.shouldShowRequestPermissionRationale(MainActivity.this, Manifest.permission.WRITE_CONTACTS)) {
showMessageOKCancel("Rehber’e erişime izin vermeniz gerekir", new DialogInterface.OnClickListener() {
@Override
public void onClick(DialogInterface dialog, int which) {
ActivityCompat.requestPermissions(MainActivity.this, new String[] {Manifest.permission.WRITE_CONTACTS}, REQUEST_CODE_ASK_PERMISSIONS);
}
});
return;
}
ActivityCompat.requestPermissions(MainActivity.this, new String[] {Manifest.permission.WRITE_CONTACTS}, REQUEST_CODE_ASK_PERMISSIONS);
return;
}
insertDummyContact();
}
Şu anda bu yeni izin sisteminin büyük resmini net bir şekilde gördüğünüze inanıyorum. Ve bunun ne kadar büyük bir sorun olduğunu da anladığınıza inanıyorum.
Ancak başka seçeneğiniz yok. Çalışma Zamanı İzni zaten Android Marshmallow’da kullanılıyor. Geri dönüşü olmayan noktadayız. Şu anda yapabileceğimiz tek şey, uygulamamızı bu yeni izin sistemini tam olarak desteklemektir.
İyi haber şu ki, Çalışma Zamanı İzni akışı gerektiren yalnızca birkaç izin var. Sık kullanılan izinlerin çoğu, örneğin, İNTERNET, Normal İzin’dedir , otomatik olarak verilir ve onlarla hiçbir şey yapmanıza gerek kalmaz. Sonuç olarak, değiştirmeniz gereken kodun sadece bir kısmı vardır.
CoordinatorLayout, Android Tasarım Destek Kütüphanesi ile tanıtılan yeni bir düzendir. CoordinatorLayout, süper güçlü bir FrameLayout’tur ( resmi belgelere göre ). Daha önce bir FrameLayout kullandıysanız, CoordinatorLayout’u kullanırken çok rahat olmalısınız. FrameLayout kullanmadıysanız, endişelenmeyin, oldukça kolay.
Varsayılan olarak, bir FrameLayout’a birden fazla çocuk eklerseniz birbirleriyle örtüşürler. Bir FrameLayout, en sık tek bir çocuk görüntüsü elde etmek için kullanılmalıdır. CoordinatorLayout’un ana çekiciliği, içerisindeki görüşlerin animasyonlarını ve geçişlerini koordine edebilmesidir. Yalnızca xml kullanarak, örneğin bir FAB’ın gelen bir Snackbar’ın dışına çıktığını, ya da görünüşe göre başka bir widget’a eklenmiş ve ekranda görünen bir FAB’ın (ya da gerçekten başka herhangi bir Görünümün) bulunduğu bir düzen tanımlayabilirsiniz. widget.
Bu makale için, CoordinatorLayout’u kullanmanın, görünümlerin diğer görünümlerin düzenindeki veya konumundaki değişikliklere yanıt vermesini sağlayarak kodunuzu basitleştirebileceği üç farklı yol göstereceğiz. Daha sonra, bu davranışın kodda nasıl elde edildiğini tartışacağız ve kendi özel davranışlarınızı görünümler arasında nasıl uygulayacağınızı öğrendiğiniz dördüncü bir yöntemi göstereceğiz. Özel davranışlar uygulayarak, yalnızca hayal gücünüzle (ve kodlama yeteneğinizle: D) sınırlandırılan kolayca birbirine bağlı inanılmaz animasyonlar, geçişler ve efektler oluşturabilirsiniz.
Uygulamanızda CoordinatorLayout’u kullanmadan önce, uygulamanızın aşağıdaki bağımlılığını ekleyerek Android Destek Tasarım Kitaplığını projenize içe aktarmanız gerekir.
İlk aktivite için, Snackbar görüntülendiğinde otomatik olarak kaybolan bir FAB ile düzen oluşturmak istiyoruz. Bu, CoordinatorLayout için bir “HelloWorld” programı ve iyi bir sebeple. İşlevsellik tamamen basit bir düzen olan xml dosyasında uygulanmıştır ve sadece çalışır.
Düzen oldukça basittir. CoordinatorLayout, kök düzendir. İçinde, ekran üzerinde ortalanmış bir düğmeye ve malzeme tasarım kurallarına uymamızı sağlamak için ekranın sağ alt köşesine yerleştirilmiş bir FAB’a sahibiz.
Activity sınıfına yaptığımız tek ekleme, Snackbar’ı göstermek için Düğmeye OnClickListener uygulamaktır. Snackbar’ın kök Görünümünü CoordinatorLayout olarak ayarladık. Bu şekilde, CoordinatorLayout Snackbar ve FAB hakkında bilgi sahibi olur ve her iki widget’in çakışmadığından emin olmak için geçiş animasyonu otomatik olarak yürütülür.
package com.mobilprogramlar.floatbutton1;
import android.os.Bundle;
import android.view.View;
import android.widget.Button;
import androidx.appcompat.app.AppCompatActivity;
import androidx.coordinatorlayout.widget.CoordinatorLayout;
import com.google.android.material.snackbar.Snackbar;
public class MainActivity extends AppCompatActivity {
private Button mShowSnackbarButton;
private CoordinatorLayout mCoordinatorLayout;
@Override
protected void onCreate(Bundle savedInstanceState) {
super.onCreate(savedInstanceState);
setContentView(R.layout.activity_main);
mCoordinatorLayout = (CoordinatorLayout) findViewById(R.id.coordinatorLayout);
mShowSnackbarButton = (Button) findViewById(R.id.showSnackbarButton);
mShowSnackbarButton.setOnClickListener(new View.OnClickListener() {
@Override
public void onClick(View view) {
Snackbar.make(mCoordinatorLayout,
"Bu basit bir Snackbar", Snackbar.LENGTH_LONG)
.setAction("KAPAT", new View.OnClickListener() {
@Override
public void onClick(View v) {
// Custom action
}
}).show();
}
});
}
}
Aktiviteyi yürütün ve FAB’nin, gösterildiğinde, snackbar için otomatik olarak yukarı ve dışarı kaydığını ve snackbar görünümden çıkarken konumuna aşağı doğru kaydığını gözlemleyin.
String.xml
<resources>
<string name="app_name">Float ve Snackbar</string>
<string name="show_snackbar">Snackbarı Göster</string>
</resources>
